عبارت

قسمت

عنوان

[1]	تعداد كل:67

رديف

عنوان

1   حمد و سپاس، برايِ خداست     2   خدا خود را به بي نيازي از آفريدگانش، ستوده است     3   خدا، حميد و ستوده شده است     4   سببِ ستوده بودنِ خدا، نزدِ بنده     5   بيانِ صفات و ويژگيهايِ حمد و سپاسِ خدا     6   نرسيدنِ كسي به پايان شكر خدا، مگر اينكه احسانِ خدا او را به شكري ديگر وادار گرداند     7   خدا، سزاوارِ (هر) سپاسي     8   خدا، دارنده و صاحبِ حمد و سپاس     9   حمد و ستايشِ خدا را نمودن     10   سپاسگزار بودنِ جسم و تن و زبان و عقلِ بنده از خدا     11   گويا نمودنِ زبانِ بنده به حمد و سپاس و ستايشِ نيكويِ خدا     12   گماشتنِ بنده به ستايش و مدح و سپاسگزاريِ خدا، در هر حال     13   از هر سپاسي، زبانها را به سپاسِ خدا مشغول ساختن     14   راهنمايي نمودنِ بندگان به سپاسگزاري از خدا     15   فرمانِ خدا به سپاسگزاري از خود     16   سپاسگزاري از نعمتِ خدا را به دلِ بنده انداختن     17   نتيجه سپاسگزاري از خدا، فزوني دادنِ خدا به بنده     18   پاداش دادنِ خدا به هر كه او را سپاسگزارَد در حالي كه سپاسگزاري را خود به او الهام نموده است     19   جزا دادنِ خدا به هر كه او را بستايد در حالي كه خود ستودن را به او آموخته است     20   واجب نمودنِ پاداش و بزرگ نمودنِ جزايِ بندگان، بر شكرگزاري از خدا     21   نبوده است     22   ما را از سپاسگزارترين آفريدگان نسبت به نعمتهايِ خدا قرار دادن     23   از اهلِ سپاس قرار دادنِ ما، جهت سپاسگزاري از احسانِ خدا     24   دو طرفِ (اول تا آخر) روزِ بندگان را به سپاس و ستايشِ خدا پر ساختن     25   قرار دادنِ بهره اي از شكرِ خدا، برايِ بندگان در هر ساعت از ساعاتِ روز     26   حمد و سپاسِ خدا، سببِ زندگي كردن در بين كساني از خلقِ خدا كه سپاسگزارِ او هستند     27   سپاسگزاري از خدا، برايِ سپاسگزاران پيروزي است     28   سپاسگزاري از خدا، به فضلِ خدا     29   نعمت بخشيدن به بنده و كوتاهي نمودنِ او در سپاسگزاري از خدا     30   اعتراف به حق را هنگام كوتاهي نمودن در سپاسگزاريِ خدا، روزيِ بنده نمودن     31   ناتوانيِ بنده از سپاس و حمدِ خدا     32   ناتوانيِ سپاسگزارترين بندگانِ خدا از سپاسِ او     33   خاموشي و سكوت، بنده را از سپاسگزاري ناتوان ساخته است     34   اگر خدا بندگانش را از معرفتِ حمدِ خود بازمي داشت، از او سپاسگزاري نمي كردند و شكرش را به جا نمي آوردند     35   چنانچه بندگان شكر خدا را به جا نياورند، از حدود انسانيت به مرز حيوانيّت روي آورند     36   آنچه خدا را برايِ آن سپاس مي گزاريم     37   آنچه بنده از خدا مي خواهد زبانش را به جاي آن، گويا به گفتنِ سپاسِ خدا و بسياريِ ستايشِ او و شكر نعمتش كند     38   آنچه از خدا مي خواهيم آن را برايِ ما سبب تلاش به سويِ راهِ ستوده قرار دهد     39   رسيدن به منتها درجات كسي كه خدا او را ستوده شده، زنده داشته است     40   سپاس برايِ خداست تا آنجا كه راهي در سپاس او يافت شود     41   سپاس برايِ خداست تا آنجا كه سخني كه به آن ستوده شود و معنايي كه به سپاس بازگردد، باقي باشد     42   شرطِ آنكه مخلوق و آفريده اي، به هر زباني ستوده شود     43   سپاسگزاري از خدا به هر چه او را نزديكترين فرشتگان و گرامي ترين آفريدگان و پسنديده ترين ستايش كنندگانش ستوده اند     44   سپاسي كه سپاسِ سپاسگزاران را پشت سر گذارد     45   سپاسي كه با سپاس هر سپاسگزاري باشد و سپاسِ هر سپاسگزار از آن بازماند     46   سپاسي كه سپاسي از آن به سخنِ خدا نزديكتر نباشد     47   سپاسي كه سپاسگزارنده تري از كساني كه تو را به آن سپاس مي گزارند، نباشد     48   الهام نمودنِ سپاسگزاري از خدا به بنده، به خاطر آنچه به او عطا نموده است     49   سپاسگزاريِ بنده را درباره خدا، بالاتر از سپاسِ سپاسگزاران قرار دادن     50   سپاسگزاري از خدا را با بنده ملازم ساختن