و اما حق فرزندت اين است که بداني او از تو و وابسته به توست در زندگي دنيا و خير و شرش با توست و تو مسئوليت سرپرستي او را از حسن تربيت و راهنمايي او بر خداي عز و جل و کمک بر طاعت و فرمانبرداري خدا در مورد تو و در مورد خودش به عهده داري.سپس در صورت انجام اين مسئوليت ثواب مي بري و در صورت کوتاهي کيفر مي شوي.

پس درباره او به گونه اي رفتار کن که خوبي اثر او در دنيا مشهود و در پيشگاه پروردگار عذري بيت تو و او باشدبه سبب سرپرستي خوبي که از او کردي و نتيجه اي که از او گرفتي و کمکي جز از ناحيه خداوند نيست.