حضرت علي بن الحسين عليه السلام در زمان خلافت وليد بن عبدالملك به شهادت رسيد.

بنا به گفته عمر بن عبدالعزيز، وليد كه حاكم جبّار و ظالمي بود، زمين را از جور و ستم لبريز كرده بود. در دوره ي حكومت او، رفتار مروانيان و كارگزاران آنها با دودمان پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم، بني هاشم و به خصوص امام سجاد عليه السلام بسيار ظالمانه و بي رحمانه بود.



والي مدينه - هشام بن اسماعيل - گر چه از زمان عبدالملك بن مروان مسئول اداره شهر مدينه بود، ولي در دوران وليد رفتار ظالمانه اي با حضرت زين العابدين عليه السلام در پيش گرفت و هنگامي كه به دليل بدرفتاري زياد با مردم مدينه از منصب خود عزل شد، او را در كنار منزل مروان نگه داشتند تا مردم از او تقاص بگيرند. او خود معترف بود كه از كسي جز علي بن الحسين عليه السلام بيم ندارد، اما هنگامي كه امام با جمعي از اصحاب خود از كنار او عبور كردند، هيچ يك به او متعرض نشدند و از او شكايتي نكردند. اين جا بود كه هشام فرياد زد:« الله اعلم حيث يجعل رسالته » (خدا مي داند رسالت خود را در كدام خاندان قرار دهد.)

و در روايت ديگري، امام براي او پيغام داد كه اگر از نظر مادي در تنگنا هستي، ما تأمينت مي كنيم.



مورخين درباره قاتل امام با هم اختلاف دارند. بعضي معتقدند امام به دست وليد مسموم شد، و برخي ديگر معتقدند به دست هشام بن عبدالملك، كه برادر خليفه بود؛ اما به هر حال، او نيز نمي توانست بدون اجازه وليد، مرتكب قتل امام شود.





منابع:

بحارالانوار، ج 46، ص 152، حديث 12 و ص 153 و 154