1-ابو حمزه ثمالي از حضرت امام باقر عليه السلام نقل مي كند كه فرمود:



چون هنگام وفات حضرت علي بن الحسين عليه السلام فرا رسيد، من را به سينه خود چسبانيد و فرمود:



پسرم، تو را به چيزي وصيت مي كنم كه پدرم به هنگام وفاتش به من وصيت كرد. او فرمود از ظلم به كسي كه بر عليه تو ناصري جز خداوند ندارد بپرهيز و هرگز خود را بر آن آلوده مساز.



2- از حضرت ابي الحسن عليه السلام نقل شده است كه امام سجاد عليه السلام در هنگام وفات بيهوش شد. سپس چشمان خود را گشود و سوره واقعه و فتح را قرائت كرد و بعد گفت:



حمد خداوندي را كه وعده خود به ما را راست گردانيد و همه ي بهشت را به ما بخشيد و ما در هر جاي بهشت كه بخواهيم براي خود منزل اختيار مي كنيم.



سپس آيه 74 سوره زمر را تلاوت كرد: "پس چه خوب است اجر عاملين"



و از دنيا رفت.



3- و در روايت ديگري آمده است:



امام پيش از وفات لحظه اي به هوش آمد و پارچه اي را كه رويش بود كنار زد و فرمود:



قبر مرا حفر كنيد تا به زمين سفت برسيد.بعد پارچه را روي صورتش كشيد و جان به جان آفرين تسليم كرد.