بازگشت

فضل


چون ساعات روز را در مسير الهي بگذاري، و به طاعت و عبادت خرج كني، مستحقّ فضل حضرت حق شوي، كه چون فضل الهي تو را دريابد سعادت دنيا و آخرتت تأمين شود، و اگر محروم از فضل او شوي به خسارت ابدي دچار گردي.

فَلَوْلا فَضْلُ اللهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ لَكُنْتُمْ مِنَ الْخاسِرينَ:(1)



پس اگر فضل و رحمت حضرت حق شامل حال شما نمي بود هر آينه از زيانكاران بوديد.

وَ اللهُ يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ يَشاءُ وَاللهُ ذُوالفَضْلِ الْعَظيمِ:(2)



پس اگر فضل و رحمت خويش مخصوص گرداند، و خدا صاحب فضل عظيم است.

وَ لَقَدْ عَفاعَنْكُمْ وَاللهُ ذُوفَضْل عَلَي الْمُؤْمِنينَ:(3)



و خداوند از خطاهاي شما گذشت، كه حضرت حق را با اهل ايمان فضل و عنايت است.

فانْقَلَبُوا بِنِعْمَة مِنَ اللهِ وَ فَضْل لَمْ يَمْْهُمْ سُوءٌ وَ اتَّبَعُوا رِضْوانَ اللهِ وَاللهُ ذُوفَضْل عظيم:(4)



پس آن گروه مؤمنان با دستي پُر از نعمت و فضل خدا بازگشتند و به آنان هيچ الم و رنجي نرسيد و پيرو رضاي خدا شدند و خداوند صاحب فضل عظيم است.

وَ مَنْ يُطِعِ اللهَ وَ الرَّسولَ فَاُولئِكَ مَعز الَّذينَ أنْعَمَ اللهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبيّينَ وَ الصّدّيقينَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصّالِحينَ وَ حَسُنَ اُولئِكَ رَفيقاً.ذلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللهِ وَ كَفي بِاللهِ عَليماً:(5)



و آنان كه خدا و رسول را اطاعت كنند، البته با كساني كه خدا به آنها لطف و عنايت كامل فرموده، يعني با پيامبران و صديقان و شهيدان و نيكوكاران محشور خواهند شد، و اينان نيكو رفيقاني هستند. اين است فضل و بخشش خدا، و خداوند از نظر عالم و آگاه بودن (به اعمال بندگان) كافي است.

وَ لَوْلا فَضْلُ اللهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ لاَتَّبَعْتُمُ الشَّيْطانَ إلاّ قَيلاً:(6)



و اگر نه اين است كه فضل و رحمت خدا شامل حال شماست همانا بجز اندكي، همه شيطان را متابعت مي كرديد.



ــــــــــــــــــــــــــــــــــ



1. بقره، 64.



2. بقره، 105.



3. آل عمران، 152.



4. آل عمران، 174.



5. نساء، 69 ـ 70.



6. نساء، 83.

يا أيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إنْ تَتَّقُوااللهَ يَجْعَلْ فُرْقاناً وَ يُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ يَغْفِرْلَكُمْ وَاللهُ ذُوالْفَضْلِ الْعَظيمِ:(1)



اي اهل ايمان اگر تقوا پيشه كنيد خداوند به شما قوّه تميز حق از باطل عنايت كند، و گناهان شما را مشمول پوشش قرار دهد، و شما را بيامرز، كه خداوند داراي فضل عظيم است.

ياأيُّهَا النّاسُ قَدْ جائَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِي الصُّدورِ وَ هُديً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ. قُلْ بِفَضْلِ اللهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيرٌ مِمّا يَجْمَعُونَ:(2)



اي مردم جهان نامه اي كه همه پند و اندرز و شفاي دلهاي شما و هدايت و رحمت بر مؤمنان است از جانب خدا براي نجات شما آمد. (اي رسول من) به مردم بگو كه بايد منحصراً به فضل و رحمت خدا (كه همان قرآن وتوفيق عمل به آن است) شادمان شوند، كه آن بهتر و مفيدتر از ثروتي است كه براي خود جمع مي كنند.



آري براي انسان سرمايه و مايه اي بالاتر و بهتر و سودمندتر از فضل الهي نيست، فضلي كه تجلّيش در دنيا قرآن و نبوّت و امامت و توفيق عبادت و اطاعت، و در آخرت بهشت و رضوان الهي است.



بايد از دنيا به اندازه اي كه زندگي بگذرد برداشت كرد و بقيه را تبديل به توشه آخرت نمود. و اين جز با معرفت به قرآن و توسل به پيامبر و امام معصوم ميسّر نيست.

ما دِ خلوت به روي غير ببستيم *** از همه بازآمديم و با تو نشستيم

هر چه نه پيوند يار بود بريديم *** وآنچه نه پيمان دوست بود شكستيم

مردم هوشيار زين معامله دورند *** شايد اگر عيب ما كنند، كه مستيم

مالك خود را هميشه غصّه گدازد *** مِلك پري پيكري شديم و برستيم

شاكر نعمت به هر طريق كه بوديم *** داعي دولت به هر مقام كه هستيم

در همه چشمي عزيز و نزد تو خواريم *** در همه عالم بلند و پيش تو پستيم

اي بت صاحبدلان مشاهده بنماي *** تا تو ببينيم و خويشتن نپرستيم

ديده نگه داشتيم تا نرود دل *** با همه عيّاري از كمند نجستيم

تا تو اجازت دهي كه در قدمم ريز *** جان گرامي نهاده بر كف دستيم

دوستي آن است سعديا كه بماند *** عهد وفا هم بر اين قرار كه بستيم