در اين قسمت از دعا به شش حقيقت اشاره شده: حمد، شكر، اجر، ذُخر، فضل، احسان، كه هر يك در جاي خود نياز به شرح مفصل و تفسير جامع دارد.

1. حمد



سراسر ساعات روز ما اگر هماهنگ با خواسته هاي حضرت حقّ و سنّت رسول((صلي الله عليه وآله)) و دستورات ائمّه معصومين((عليهم السلام)) سپري شود، به اين معني كه درباره مردم جز حسن نيّت و خيرخواهي در قلب خويش نيّتي نداشته باشيم، و اعضاء و جوارح ما جز عمل صالح عملي از خود بروز ندهند، و زبان ما جز خير و حق و عدل و حقيقت كلامي نداشته باشد، خداوند مهربان را قلباً و عملا و قولا سپاس و ستايش نموده و در واقع به آياتي كه در قرآن مجيد ما را امر به سپاس و ستايش مي فرمايد عمل كرده ايم.

فبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ كُنْ مِنَ السّاجِدينَ:(1)



پروردگارت را از هر عيب و نقصي تنزيه كن، وجود مقدسش را سپاسگزار و ستايشگر باش، و با تمام وجود در زمره ساجدان قرار گير.

وَ قُلِ الْحَمْدُللهِ الَّذي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَريكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكبيراً:(2)



و بگو سپاس و ستايش مي گويم پروردگاري را كه انتخاب اولاد نكرده، و در مُلك و حكومت شريكي ندارد، و براي حضرتش سرپرستي نيست، و او را تكبير گوي امّا تكبير به حقيقت.

فَاصْبِرْ عَلي ما يَقُولُونَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِها وَ مِنْ آناءِ اللَّيْلِ فبِحْ وَ اطْرافَ النَّهارِ لَعَلَّكَ تَرْضي:(3)



اي رسول من بر آنچه بي خردان مي گويند صبر و بردباري پيشه كن، و خداي را پيش از طلوع خورشيد و قبل از غروب آن و ساعاتي از شب تار و اطراف روز روشن، ستايش و تسبيح گوي، باشد كه خشنود شوي.

قُلِ الْحَمْدُللهِ وَ سَلامٌ عَلي عِبادِهِ الَّذينَ اصْطَفي...(4)



اي رسول من، بگو سپاس و ستايش مخصوص خداست و سلام بر بندگان برگزيده حضرت او.