انـا لنـنـضـر رسـلنـا و الذيـن امـنـوا فـي الحـيـوة الدنـيـا و يـوم يـقـوم الاشهاد(118) .

ما به يقين پيامبران خود و كساني كه ايمان آورده اند، در زندگي دنيا و (در آخرت ) روزي كه گواهان به پا مي خيزند ياري مي دهيم .

اللهم صل علي محمد و اله ، و هب لي العافية من دين تخلق به وجهي و يحار فيه ذهني و يتشعب له فكري و يطول بممارسته شغلي (119) .

بـار خـدايـا بر محمد و آل او درود فرست و مرا برهان از قرضي كه به سبب آن آبرويم بـرود و هـوشـم در آن پـريشان شود و انديشه ام به آن پراكنده گردد و كارم در چاره آن به طول انجامد.

اللهم حبب الي صحبة الفقراء و اعني علي صحبتهم بحسن الصبر(120) .

بـار خـدايـا هـمنشيني فقرا و درويشانرا برايم محبوب گردان و مرا به صبر و شكيبايي نيكو و بر همنشيني ايشان ياري فرما.

ياري به ديگران

از امـام بـاقـر (عـليه السلام ) نقل شده هنگامي كه پدرش علي بن الحسين امام سجاد(ع ) را غسل مي داد اطرافيان متوجه پينه اي كه بر روي زانوها و پاهاي مبارك آنجناب بسته شده بـود گـرديـدنـد در ايـن موقع چشم آنها به شانه حضرت زين العابدين (عليه السلام ) افتاد كه يك قسمت از شانه آن بزرگوار نيز مانند زانويش پينه بسته بودند.

عـرض كـردنـد آثـاري كـه در پـا و زانـوهاي حضرت ديده مي شود معلوم است به واسطه سجده هاي طولاني پيدا شده اما اين قسمت از شانه چرا پينه بسته اند؟

حضرت باقر (عليه السلام ) فرمود: اگر بعد از حيات ايشان نبود علتش را نمي گفتم . روزي نمي گذشت مگر اينكه به اندازه اي كه ممكنش بود از يكنفر تا بيشتر از بينوايان را سـيـر مي كرد. شب كه مي شد آنچه از خوراك خانواده اش زياد مي آمد در انباني جاي مي داد. هـنـگـامـي كـه ديـده هـا بـه خـواب رفـتـه بـود از مـنـزل خـارج مـي شـد بـه در خـانـه عـده اي تـنـگـدسـت كـه از تـرس آبـرو سوال نمي كردند، مي رفت محتوي انبان را بين آنها تقسيم مي كرد بطوري كه متوجه نمي شـدند آورنده طعام كيست . هيچيك از افراد خانواده آن جناب نيز بر اين كار اطلاع نداشتند و تـنـهـا من متوجه شده بودم منظورش اين بود كه به پاداش صدقه پنهاني و با دست خود نـائل نـمـود. پـيـوسـته مي فرمود: ان صدقه السر قلفي غضب الرب كما يطفي الماء الحطب فاذا تصدق احدكم فاعصي بيمينه فليخفها عن شماله .

پـنـهان صدقه دادن خشم پروردگار را فرو مي نشاند چنانچه آب آتش را خاموش مي كند. اگـر هـر يـك از شـمـا بـا دسـت راسـت صـدقـه داد طـوري بـدهـد كـه دسـت چـپ او مـتـوجـه نشود(121) .