ابـوبـكـر شـيـبـانـي گـويـد: در خـدمـت امـام سجاد (عليه السلام ) نشسته بودم ، فرزندانش حضور داشتند، جابربن عبدالله انصاري آمد و سلان كرد، سپس ‍ دست امام باقر (عـليـه السـلام ) را گـرفـت و او را بـه كـنـاري بـرد و آهـسـتـه بـه او گـفـت : رسـول خـدا (عـليـه السـلام ) بـه مـن خبر داد كه من مردي از خاندانش زا خواهم ديد كه نامش مـحـمـد پـسر علي بن الحسين (عليه السلام ) است و كنيه اش ابو جعفر مي باشد و فرمود: وقتي با او ملاقات كردي ، سلام نزا به او برسان .

حـابـر ايـن سـخـت را گـفـت و رفت ، امام باقر (عليه السلام ) به خدمت پدر نماز مغرب را خـوانـدنـد، پـس از نـماز، امام سجاد (عليه السلام ) به امام باقر (عليه السلام ) فرمود: جابر به تو چه گفت ؟ او جريان را عرض كرد.

امام سجاد (عليه السلام ) به فرزندش امام باقر (عليه السلام ) فرمود: برادرانت را از ايـن جريان مطلع نكن ، مبادا بر اثر حسادت با تو مكر و حيله كنند، چنانكه برادران يوسف با يوسف كردند.(103)