...و الصـابرين في الباساء و الضراء و حين الباس . اولئك الذين صدقوا و اولئك هم المتقون (86) .

كـسـانـي كـه در بـرابـر مـحـرومـيـتـهـا و بـيماريها و در ميدان جنگ ، استقامت مي كنند، اينان راستگويان و پرهيزكاران هستند.

اللهـم لا طـاقـة لي بـالجـهـد و لا صـبـر لي عـلي البلاء و لا قوة لي علي الفقر فلا تـحـظـر عـلي رزقـي و لا تـكـلنـي الي خـلقـك ، بـل تـفـرد بـحـاجـتـي و تول كفايتي (87) .

بـار خـدايـا مـرا بـر رنـج ، توانايي و بر گرفتاري ، شكيبايي و بر درويشي قدرت نمي باشد پس روزيم را از من نگير، و مرا به خلق خويش وانگذار، بلكه بتنهايي ( بي واسطه ) خواسته ام را برآور و خود كارگزار من باش .

فبفضلك اللهم فاغنني و بعظمتك فانعشني و بسعتك فابسط يدي و بما عندك فاكفني (88) .

خدايا پس به احسان و بخشش خود بي نيازم گردان و به بزرگي خويش بلند مرتبه ام فـرما، و به تواناگريت دستم را بگشا و به آنچه ( خير و نيكي دنيا و آخرت ) نزد تو است (از ديگران ) بي نيازم نما.

جواب به ستمگر

در مـاجـراي اسارت امام سجاد (عليه السلام ) با بازماندگان شهداي كربلا آمده : هنگامي كـه آنـهـا را بـه شـام بردند وقتي كه يزيد، امام سجاد(عليه السلام ) را ديد اين آيه را خواند و بر آن حضرت تطبيق كرد:

و ما اصابكم من مصيبة فبما كسبت ايديكم و يعفوا عن كثير(89) .

آنـچـه از مـصـائب دامـنـگـيـر شـمـا مـي شـود بخاطر اعمالي است كه انجام داده ايد و خداوند بسياري از آنها را مي بخشد.

امـام سـجـاد (عـليـه السـلام ) فـرمـود: آيـه مـا ايـن اسـت كـه در مـورد مـا نازل شده است :

مـا اصـاب مـن مـصـيـبـة فـي الارض و لا فـي انـفـسـكـم الا فـي كـتـاب مـن قـبـل ان نـبـراها ان ذلك علي الله يسير لكيلا تاسوا علي ما فاتكم و لا تفرحوا بمااتاكم (90) .

هيچ گرفتاري در زمين و در آسمان و در وجود خودتان نرسد مگر اينكه قبلا در لوح محفوظ قـبـل از آنـكـه زمين را بيافرينيم نوشته شده و اين براي خداي آسان است تا بر آنچه از دست داده ايد غمگين نشويد و به آنچه خدا به شما داد شاد نگرديد.

مـا از كـسـانـي هـسـتـيـم كـه از آنـچه از ما در گذشته و در مورد دنيا از دست رفته ، ناراحت نيستيم ، و به آنچه به ما داده شده شاد نمي باشيم (91) .