فـبـمـا رحـمـة مـن الله لنـت لهـم و لو كـنـت فـظا غليظ القلب لانفضوا من حولك .(78)

رحـمـت خـدا تـرا بـا خـلق مـهـربـان و خـشـخـوي گـردانـيـد و اگـر تـنـدخـوي و سـخـت دل بودي مردم از گرد تو پراكنده مي شدند.

اللهم اسلك بي الطريقة المثلي ، و اجعلني علي ملتك اموت و احيي (79) .

خـدايـا بهترين راه را پيش پايم بگذار و مرا بر آيين خوددار (دين حق ولايت و دوستي ائمه معصومين ) و چنان گردان كه بر دين تو (اسلام ) بميرم و (در قبر و قيامت ) زنده گردم .

اللهم صل عـلي مـحـمـد و اله و ارزقـنـي صـحـة فـي عـبـادة و فـزاعـا فـي زهـادة و عـلمـا فـي استعمال و ورعا في اجمال (80) .

بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست و روزي من كن تندرستي در عبادت و آسايش در زهد و دوري از دنـيـا و عـلم بـا عمل و پرهيزكاري از روي ميانه روي ( نه به اندازه اي كه به وسواس بد انديشي و بدگماني كشد.)

درس اخلاق

حـضـرت امـام صـادق (عـليـه السـلام ) فـرمـود: حـضـرت زيـن العـابـدين (عليه السلام ) مـسـافـرت نـمـي كـرد مـگـر با رفقايي كه او را نمي شناختند و با آنها شرط مي كرد در كارهايي كه پيش مي آيد اجازه دهند آن جناب هم خدمت كند. زماني با دسته اي به سفر رفت . در بـيـن راه مردي ايشان را شناخت به رفيقان گفت مي شناسيد اين آقا كيست ؟ جواب دادند نـه . گـفـت : عـلي بـن الحـسـين زين العابدين (عليه السلام ) است . آنها حركت كرده دست و پـاي آن حـضـرت را بـوسـيـدنـد، عـرض كـردنـد: يـابـن رسـول الله آيـا بـا ايـن عـمـل خـيـال داشـتـيـد براي هميشه ما را به آتش جهنم بسوزاني ؟ چنانچه خداي ناخواسته جسارتي يا دست درازي يا زبان درازي نسبت به شما مي كرديم ، يـابـن رسـول الله شـما را چه بر اين كار واداشت ؟ آن جناب فرمود: من چندي پيش با عـده اي كـه مـرا مـي شـنـاختند مسافرت كردم خدماتي به من مي كردند به واسطه حضرت رسـول خـدا(ص ) كـه سـزاوار آن نـبـودم . تـرسـيـدم شـمـا هـم مثل آنها بكنيد(81) .