و هـو الذي يـقـبـل التـوبـه عـن عـبـاده و يـعـفـوا عـن السـيئات و يعلم ما تفعلون (61) .

و اوست خدايي كه توبه بندگانش را مي پذيرد و گناهانشان را مي بخشد و هر چه كنيد مي داند.

انـا الذي او قـرت اخـطـايا ظهره و انا افنت الذنوب عمره و انا الذي بجبهله عصاك و لم تكن اهلا منه لذاك (62) .

منم آنكه خطاها پشتش را سنگين كرده ، و منم آنكه گناهان عمرش را بسر رسانده عمر را در گناهان گذرانده و منم آنكه با ناداني انديشه نكردن در پايان كار ترا نافرماني كرده و حال آنكه تو شايسته نافرماني او نبودي .

كـل ذلك حـيـاء مـنـك لسـوء عـمـلي و لذك خـمـد صـوتـي عـن الجـار اليـك و كل لساني عن مناجاتك (63) .

هـمـه ايـنـهـا شـرمندگي از تو است براي بدرفتاريم و از اينرو صداي تضرع و زاريم بدرگاهت گرفته و زبان راز و نياز با تو كند گرديده است .

گذشت امام سجاد (عليه السلام )

شخصي پيش امام زين العابدين (عليه السلام ) آمد و هر چه به دهنش آمد به آن بزرگوار ناسزا گفت ولي آن حضرت در جوابش چيزي نفرمود موقعي كه آن شخص رفت ، امام سجاد (عليه السلام ) متوجه اهل مجلس شد و فرمود: شنيديد كه اين مرد به من چه گفت : اكنون من دوست دارم كه همه با هم نزد او رويم و من جواب ناسزاهاي او را بگويم .

حـضار مجلس جواب دادند، مانعي ندارد، ما هم مايل بوديم كه شما جواب او را مي داديد، امام سـجـاد (عـليـه السـلام ) نـعـليـن هـاي خـود را پـوشـيـد و حـركـت كـرده و در حال حركت اين آيه شريفه را تلاوت مي فرمود:

و الكاظمين الغيظ و العافين عن الناس و الله يحب المحسنين (64) .

مـرمـان بـا تـقوا آن افرادي هستند كه غيظ و غضب خود را فرو مي برند (و نسبت به خطاي مردم ) عفو و بخشش مي كنند و خدا نيكوكاران را دوست مي دارد.

وقتي آن حضرت اين آيه را تلاوت فرمود، همراهان حضرت مي گويند: ما فهميديم كه آن بـزرگـوار بـه آن شـخـص بـدگـويـي نـخـواهـد كـرد. هـمـيـن كـه نـزديـك منزل آن مرد رسيديم ، امام وي را صدا زد و فرمود: بگوييد علي بن الحسين آمده ، وقتي آن شخص دريافت كه حضرت زين العابدين (عليه السلام ) آمده گمان كرد آن بزرگوار در صدد انتقام است لذا خود را براي دفاع آماده نمود!

موقعي كه چشم امام (عليه السلام ) به وي افتاد فرمود: اي برادر تو نزد من آمدي و چنين گـفـتـي ، اگـر آنـچـه به من گفتي درباره من صدق مي كند، از خدا مي خواهم مرا بيامرزد! اگـر آنـچـه بـه مـن نسبت دادي در وجود من نباشد،خدا تو را بيامرزد! همين كه آن شخص اين سخنان را از امام (عليه السلام ) شنيد، ديدگان آن بزرگوار را بوسيد و گفت ، آنچه كه مـن دربـاره شـمـا گـفـتـم در وجـود تـو نـيـسـت ، بـلكه من خودم به گفته هايم سزاوارترم (65) .