در اسلام كار به عنوان يك عبادت محسوب شده و مورد توجه قرار گرفته تا جايي كه امام رضا (ع) مي فرمايد:

«الكاد لعياله كالمجاهد في سبيل الله»

كسي كه براي رفاه خانواده اش تلاش مي كند همچون مجاهد در راه خداست.

البته انتخاب نوع شغل، نحوه درآمد و مشروع بودن آن از اصول اوليه است كه با رعايت آن، روزي حلال نصيب انسان خواهد شد. ناگفته نماند كه شرط استجابت دعا تلاش، كوشش، كسب وكار مناسب است كه پيامبر اكرم (ص) مي فرمايد:

«اطب كسبك تستجاب دعوتك فان الرجل يرفع اللقمة الي فيه حراما فما تستجاب له اربعين يوما» [1] .

شغل و كار پاك و مناسب انتخاب كن تا دعاي تو مستجاب شود چه بسا لقمه حرام كه در شكم انسان قرار مي گيرد، تا چهل روز دعاي او مستجاب نخواهد شد.

بديهي است شغل نامناسب بستر فساد و زمينه ساز فراهم شدن درآمد حرام خواهد بود كه تأثير منفي بر روحيات و اخلاق انسان خواهد داشت. تا جايي كه ممكن است دين و هويت او را نيز نابود نمايد.

تجربه تاريخ و مطالعه سرگذشت انسان هاي فاسد به خوبي نشان مي دهد كه بر اثر وارد شدن حرام در زندگي آنها، دچار سقوط و انحطاط شده و سرانجام از سعادت و كمالات انساني محروم گرديده اند. همانطور كه امام حسين (ع) خطاب به سپاه يزيد مي فرمايد: «چه شده است كه حاضر به شنيدن كلام من نيستيد؟» و علت آن را اين گونه بيان مي فرمايد:

«ملئت بطونهم من الحرام»

شكم هاي آنها از حرام پر شده و لذا حاضر به شنيدن حرف حق نيستند.