حضرت امام (ره) در وصيت نامه ي سياسي الهي خود مي فرمايد:

«ما مفتخريم كه ادعيه حيات بخش كه او را قرآن صاعد مي خوانند از ائمه معصومين ماست. مناجات شعبانيه و دعاي عرفات حسين بن علي عليهماالسلام و صحيفه سجاديه، اين زبور آل محمد و صحيفه فاطميه كه الهام شده از جانب خداوند تعالي به زهراي مرضيه است، از ماست.» [1] .

در ميان كتاب هاي دعا و مناجات، صحيفه سجاديه از ويژگي خاصي برخوردار است؛ زيرا در قالب دعا شيوه هاي مختلف برخورد با دشمن، دفع امراض و بلاها، شيوه بندگي، نحوه استفاده از فرصت ها و.. را تجربه و به عنوان يك راهكار در اختيار انسان ها قرار داده است.

علاوه بر اينكه سوز دل و اشك چشم آن حضرت كه علت اصلي استجابت دعا است را نيز به همراه دارد، آن حضرت در سخت ترين شرايط با شمشير دعا بلاها را دفع مي نمود:



دلا بسوز كه سوز تو كارها بكند

كه آه نيمه شبي دفع صد بلا بكند