صحيفه سجاديه بعد از قرآن و حديث سومين منبع علوم اسلامي است به همين جهت بخشي از حديث دعاست كه متأسفانه راجع به منبع بودن كتاب هاي ادعيه كار نشده است.

صحيفه سجاديه سرچشمه معرفت و ايمان است. معارف توحيدي ناب و حقايق اعلاي معرفتي در بالاترين حد در اين كتاب گنجانيده شده است.

نمونه اش دعاي مكارم الاخلاق است.

از جهت ديگر قرآن در وصف مؤمنان مي فرمايد:

«انما المؤمنون الذين اذا ذكر الله و جلت قلوبهم و اذا تليت عليهم آياته زادتهم ايمانا» [1] .

مؤمنان تنها كساني هستند كه هر وقت نام خدا برده مي شود دلهايشان ترسان مي گردد و به هنگامي كه آيات او بر آنها خوانده مي شود ايمانشان افزون مي گردد.

بدون ترديد هيچ انسان خداجويي نيست كه دعاي صحيفه را بخواند و بر ايمانش افزوده نگردد و بر دائره معرفت و آگاهي وسعت ايجاد نشود.