راويان از بهاء الشرف، كه آغازگر سلسله ي روات صحيفه مشهوره است ده نفرند [1] كه يكي از آنان «ابن سكون» است كه به عقيده شيخ بهايي اوست كه در آغاز سلسله ي سند صحيفه گويد: «حدثنا...» [2] .

وي همان شيخ ابوالحسن علي بن محمد بن محمد... بن سكون شاعر نحوي از اهل حله است كه به سال 606 ق درگذشته است. [3] راويان صحيفه از ابن سكون تا مجلسي و از وي تا زمان ما كه همگي از مشايخ اماميه و عالمان زمان خود و ثقاتند، بدين قرارند:

1- شمس الدين فخار بن معد موسوي

2- سديد الدين، يوسف بن مطهر حلي (پدر علامه حلي)

3- علامه حلي، حسن بن يوسف (م 726 ق)

4- فخر المحققين محمد بن حسن (پسر علامه حلي)

5- شهيد اول، محمد بن مكي (م 786 ق)

6- پسرش ضياء الدين علي

7- شمس الدين، محمد بن المؤذن الجزيني

8- نورالدين، علي بن عبدالعالي الميسي (م 928 ق)

9- شهيد ثاني، زين الدين علي بن احمد شامي (م 966 ق)

10- عزالدين، حسين بن عبدالصمد حارثي (م 984 ق) (والد شيخ بهايي)

11- شيخ بهاء الدين عاملي، محمد بن حسين بن عبدالصمد (م 1031 ق)

12- مجلسي اول، محمد تقي بن مقصود علي اصفهاني (م 1070 ق)

13- پسرش، علامه مجلسي، محمد باقر بن محمد تقي (م 1110 ق)

از مجلسي به بعد صحيفه به سلسله هاي مختلفي نقل شده كه از جمله اسناد عاليه [4] آن سلسله از دو عالم بزرگوار حاج شيخ آغا بزرگ تهراني و حضرت استاد حاج شيخ هاشم قزويني به جناب مجلسي و از وي با اسناد مرقومه به علامه حلي مي رسد و ما ذيلا براي تبرك، راويان مزبور را تا زمان حاضر ادامه مي دهيم:

14- وحيد بهبهاني، آغا بن محمد اكمل، حائري (م 1206 يا 7 يا 8 ق) [5] .

15- علامه بحرالعلوم: سيد محمد مهدي بن مرتضي طباطبايي بروجردي (م 1212 ق)

16- مولانا احمد نراقي، صاحب مستند (م 1244 يا 45 ق)

17- شيخ انصاري، مرتضي بن محمد امين شوشتري نجفي (م 1281 ق)

18- صاحب مستدرك الوسايل، حاجي ميرزا حسين نوري (م 1320 ق)

19- علامه، حاج شيخ آغا بزرگ، صاحب الذريعه

و محدث بزرگوار حاج شيخ عباس قمي كه اين جانب از جناب حاج شيخ آقا بزرگ بدون واسطه و از محدث قمي بواسطه حضرات حجج الاسلام «حاج شيخ هاشم مدرسي قزويني» و «استاد الهي قمشه اي» افتخار اجازه روايت دارد.

ضمنا نسخه هايي هم اكنون در دست است كه به واسطه از نسخه ابن سكون رونويس شده و يا با نسخه مزبور مقابله گرديده كه ما به بعضي از آنها در زير اشاره مي كنيم:

نخست: نسخه سديدي است كه شيخ علي بن احمد سديدي از روي نسخه ابن سكون مرقوم داشته و نسخه خود را با نسخه مزبور به سال 643 هجري مقابله نموده است. آن گاه به نسخه دستخط ابن ادريس - صاحب «سرائر» - دست يافته و نسخه خود را در سال 654 با آن نسخه نيز مقابله فرموده است.

دوم: نسخه شهيد در نزد مجلسي بوده است كه در اجازات بحارالانوار از آن نقل مي كند. [6] .

سوم: نسخه دستخط محمد امين بن محمد علي در سال 1079 ق كه از روي نسخه دستخط شهيد نگاشته و فعلا در كتابخانه مركزي دانشگاه تهران به شماره 73 موجود است.

چهارم: نسخه ي كتابخانه ي مدرسه سپهسالار جديد (به شماره 1053) است كه از روي نسخه شهيد كتابت شده است. [7] .

پنجم: نسخه كتابخانه آيت الله مرعشي در قم است كه در ذيحجه 935 از روي نسخه شهيد (كه از روي نسخه ابن مسكون مرقوم داشته) كتابت شده است.

ششم: نسخه كتابخانه آستان قدس رضوي به شماره 6836، كه به خط محمد حسين بن كمال الدين علي فسايي به سال 1057 نوشته شده و با نسخه مقابله شده مصحح از خط ابن ادريس و نيز با نسخه شهيد ثاني، كه به واسطه از نسخه شهيد اول نوشته، مقابله شده است.