صحيفه سجاديه يكي از گنجينه هاي اسرار معارف الهي است كه صدها نكته ي باريك تر از مو درباره معارف زلال توحيدي و ساير حقايق الهي در آن نهفته است. اما متأسفانه آن گونه كه سزاوار است براي مردم معرفي نشده و آنطور كه شايسته است تبليغ و ترويج نگرديده است، لذا آن مخزن اسرار توحيد در مهجوريت و مظلوميت قرار دارد.

اين مهجوريت مانند مهجوريت قرآن، در واقع محروميت امت اسلامي را از معارف آسماني نيايش هاي دل انگيز و حيات بخش آن امام عارفان در پي داشته و دارد. چرا كه صحيفه سجاديه فقط صرف دعا و استغفار نيست بلكه اين ادعيه پرمحتوا، از زبان مبارك امام معصومي كه عالم به «علم ما كان و ما يكون و ما هو كائن» است، صادر شده است. و در تمامي ابعاد و زمينه هاي فكري، عملي مطلب و دستور داشته و ايجاد توجه نموده است. از جمله اين محتوا، مي توان توجه به مسايل اخلاقي، اعتقادي، اقتصادي، نظامي، تربيتي، حقوقي و... را اشاره نمود و مهجوريت اين مجموعه ي ارزشمند، به معني محروميت مسلمين از اين مكتب عالي آگاهي بخش و آثار سازنده ي آن است.

معارف و آثاري كه ممكن است در جايي به غير از مقام دعا از ناحيه ي معصومين (ع) بيان نشده باشد. چنانچه كارشناسان بزرگ معارف الهي بر آن هستند كه دعاها و مناجات هاي معصومين (ع)، هر كدام مقامي از مقامات انشائي و علمي آنان نهفته است. لطايف شوقي و عرفاني، مقامات ذوقي و شهودي كه در ادعيه نهفته است و از آنها استفاده مي شود، در روايات وجود ندارد و ديده نمي شوند. زيرا در روايات مخاطب مردم اند و با آنان محاورت داشته و به فراخور عقل و فهم و ادراك و معرفت آنان با آنها سخن مي گفتند. اما در دعاها و مناجات ها با جمال و جلال و حسن مطلق، محبوب و معشوق حقيقي به راز و نياز بودند. لذا هر آنچه در نهانخانه ي سر و نگارخانه ي عشق و بيت المعمور ادب داشتند به زبان آوردند و به كنه عقل خودشان مناجات و دعا داشته اند. [1] .

اميد آن كه بتوانيم از اين نعمت الهي و غني، بهترين بهره هاي وافر را ببريم و غبار مهجوريت را از صحيفه سجاديه بزداييم و در ايجاد ارتباط مستحكم با خداوند متعال و پيمودن صراط مستقيم، در پرتو دعاهاي زيبا و والاي صحيفه سجاديه كوشا باشيم و زنگار دنيا و گناه را از قلب و روح خويش پاك نماييم، انشاء الله.