آسايش كامل
در نيايش عافيت و شكر بر آن، به مفهوم رفاه يا آسايش فراگير و همه جانبه در زندگي پي مي بريم. عافيت كامل هم از جنبه هاي مادي و هم معنوي برخوردار بوده و خود مولد آسايش تام دو جهاني است و بهداشت مادي و روحاني را تأمين مي كند و آگاهي و اختيار و توانائي را به ارمغان مي آورد:
«اللهم صل علي محمد و آله و البسني عافيتك و جللني عافيتك و حصني بعافيتك و اكرمني بعافيتك و اغنني بعافيتك و تصدق علي بعافيتك و هب لي عافيتك و افرشني عافيتك و اصلح لي عافيتك و لا تفرق بيني و بين عافيتك في الدنيا و الاخرة» [1] .
خداي بر محمد و آلش رحمت فرست، و خلعت عافيت را بر من بپوشان، و مرا به عافيتت فراگير، و به عافيتت محفوظ دارد، و به عافيت بي نياز كن، و عافيتت را بر من صدقه كن، و عافيت را به من ببخش، و عافيتت را برايم بگستران، و عافيتت را بر من شايسته ساز و ميان من و عافيتت در دنيا و آخرت جدائي ميفكن.
«اللهم صل علي محمد و آله و عافني عافية كافية شافية عالية نامية تولد في بدني العافية عافية الدنيا والآخرة و امنن علي بالصحة والامن والسلامة في ديني و بدني و البصيرة في قلبي و النفاذ في اموري و الخشية لك والخوف منك والقوة علي ما امرتني به من طاعتك والاجتناب لما نهيتني عنه من معصيتك» [2] .
خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست و مرا عافيتي بي نياز كننده و شفادهنده ببخش كه از دسترس بيماري ها و علت ها بالاتر و در كشاكش عمر رو به فزوني باشد، عافيتي كه در بدنم توليد عافيت كند: عافيت در دنيا و آخرت و الهام فرماي بر من به تندرستي، امنيت، و سلامت دين و بدن، و بصيرت قلبي، و پيشرفت در كار، و بيم و هراس از تو، و قدرت بر انجام طاعتي كه مرا به آن فرمان داده اي، و اجتناب از معصيتي كه مرا از آن نهي فرموده اي.
در هنگام نگاه به ماه نو، امام سجاد (ع) اين دعا را مي خواندند:
«البسنا فيه جنن العافية و اتمم علينا باستكمال طاعتك فيه المنة» [3] .
(در اين ماه) ما را در جامعه هاي عافيتت بپوشان، و به وسيله انجام دادن طاعتت نعمت را بر ما تمام كن.
و باز نيايشي كه در عيد اضحي و جمعه وارد شده است، امام (ع) درخواست عافيت دائمي و آسايش هميشگي به پيشگاه حق تعالي را چنين عرضه مي دارد:
«واذقني طعم العافية الي منتهي اجلي» [4] .
(خدايا) تا پايان زنگي ام طعم عافيت را به من بچشان.
پاورقي
[1] صحيفه سجاديه / دعاي 23.
[2] همان.
[3] صحيفه سجاديه / دعاي 43.
[4] صحيفه سجاديه/ دعاي48.