بازگشت

ارزش سلامت


سلامت ارزشي والا و ستودني است و انسان سالم مي تواند از عهده شرايط ناگوار برآيد و هميشه در مدار انساني شكر الهي به حركت فعالانه خود تداوم بخشد و در هر حال سپاس حق را پاس دارد و در بلاها هم مثبت بينديشد و راه خود را طي كند و در همان حال، هم ياد خدا روحيه پرتوان او را انرژي بخشد و چنين انساني هرگز خود را نمي بازد.



در طريقت هرچه پيش سالك آيد خير اوست

بر صراط مستقيم اي دل كسي گمراه نيست



امام چهارده (ع) در نيايشي كه در هنگام بيماري و يا گرفتاري تعليم فرموده اين گونه خدا را مي ستايد:

«اللهم لك الحمد علي ما لم ازل اتصرف فيه من سلامة بدني و لك الحمد علي ما احدثت بي من علة في جسدي» [1] .

خدايا سپاس تو را بر آن نعمت تندرستي كه پيوسته در فضاي آن مي گشتم و سپاس تو را بر علتي كه در بدنم پديد آورده اي.



عاشقم بر لطف و بر قهرش به جد

اي عجب من عاشق اين هر دو ضد



در بلا هم مي چشم لذت او

مات اويم مات اويم مات او



«واوجدني حلاوة العافية واذقني برد السلامة واجعل مخرجي عن علتي الي عفوك»

(خدايا) از لذت عافيت كاميابم كن، و گوارائي سلامت را به من بچشان و بيرون شدنم از اين بيماري را به سوي عفو خود قرار ده..


پاورقي

[1] صحيفه سجاديه / دعاي 15.