در نيايش در مقام اعتراف و طلب توبه (دعاي دوازدهم) مي خوانيم:

«صل علي محمد و آل محمد و اقض حاجتي و انجح طلبتي و اغفر ذنبي و آمن خوف نفسي» [1] .

بر محمد (ص) و آل محمد (ص) درود فرست و حاجتم را بر آور و گناهنم را بيامرز و دلم را از ترس ايمن ساز.

توبه بازگشت به ارزش ها و سنن الهي است و سبب مي شود تا انسان از پيامدهاي ناگوار گناهان آسوده گردد و در حوزه امنيت روحاني قرار گيرد و از اضطراب و تنش رها شود و پشتوانه محكم الهي را در وجود خود وجدان كند كه بر همه مؤلفه هاي سلامت او تأثير مثبت بر جاي مي گذارد.