از قرآن استفاده مي شود كه دعا كردن يك عبادت است و ترك آن استبكار است و حتي دعا نكردن در حد شرك و كفر شمرده شده است، زيرا دعا به معناي خواستن و كرنش در برابر معبود است و هر كسي كه خدا را قبول دارد بايد اين كرنش را داشته باشد و تفاوتي هم ندارد كه اين كلمات از معصوم باشد يا دعاهايي باشد كه ما به زبان خودمان بيان مي كنيم.