امام سجاد (ع) در مقابل سلطه ي حاكم وظيفه آگاه سازي مردم را به عهده داشت و آنان را از همكاري با حاكمان ستم برحذر مي داشت. در يكي از سخنانش مي فرمايد:

«كفانا الله و اياكم كيد الظالمين و بغي الحاسدين و بطش الجبارين. أيها المؤمنون، لا يفتننكم الطواغيت و أتباعهم من أهل الرغبه في الدنيا المائلون اليها، المفتونون بها...»

و در نامه اي خطاب به يكي از كساني كه با حكومت منحرف همكاري كرده است مي فرمايد: «فانظر أي رجل تكون غدا اذا وقفت بين يدي الله، فسألك عن نعمه كيف رعيتها و عن حججه عليك كيف قضيتها، و لا تحسبن الله قابلا منك بالتعذير، و لا راضيا منك بالتقصير...».

با دقت در سخنان فوق درمي يابيم كه هر چند كلام سياسي بايد به زباني ساده باشد ولي امام (ع) كلام خود را با عناصر ايقاعي و تصويري آراسته است. در ادامه مي فرمايد: «جعلوك قطبا أداروا بك رحي مظالمهم، و جسرا يعبرون عليك الي بلاياهم و سلما الي ضلالتهم» (4، ص: 155).

در كلام ياد شده تصوير سازي هاي امام (ع) از چند نظر داراي اهميت است:

الف: امام (ع) به تجربه هاي مألوف و آشنايي تكيه دارد كه هيچ پوشيدگي در آن نيست.

ب: تصويرها متجانس با مصداق خود است.

ج: تصوير با موضوع كاملا هماهنگ است. به كار گيري كلمه ي «جسر» براي عبور و «سلم» براي صعود و «رحي» براي له كردن و همه اينها ابزارهايي براي اهداف ستمگرانه ي آن ها بوده است. همكاري كننده ي با ستمگر را به محوري تشبيه كرده است كه سنگ آسياب به دور آن مي چرخد.