بازگشت

مقدمه


در عصر جديد، دانش بشري به مرحله ي پيشرفته اي رسيده و انسان جهت دست يابي به آسايش، به اختراعات و اكتشافات بسياري دست زده است، اما اين پيشرفت ها نه تنها به آرامش او نيانجاميده، بلكه به پيشرفت در فن آوري بر دغدغه ها و پريشاني هاي او افزوده است. فقط معنويت است كه آرامش حقيقي آدمي را تأمين مي كند از اين رو، نياز به معنويت مربوط به دوران خاصي نيست. انسان ها در همه ي دوره ها به معنويت نياز دارند و امروزه كه پيشرفت در فن آوري پريشاني ها را بيشتر كرده نياز به معنويت نيز بيشتر احساس مي شود. آدمي به اين نتيجه رسيده است كه به دنبال آبشخوري باشد كه از زلال آن بنوشد تا خود را پيدا كند و معناي زندگي را بيابد.

پر واضح است كه فقط دل سپردن به راهنمايي ها و آثار اصيل انبياي الهي به ويژه پيامبر گرامي اسلام (ص) و پيشوايان معصوم (ع) است كه انسان را بر سر منزل مقصود هدايت مي كند و مي تواند به سرچشمه معنويت و آرامش برساند.

در ميان آثار ارزنده معصومين (ع)، ميراث امام سجاد (ع) از اهميت ويژه اي برخوردار است. از ميان خطبه ها، نامه ها، توقيع ها، شعرها، مصاحبه ها، محاوره ها، خاطره ها و كلمات ايشان، دعاها و مناجات هاي آن حضرت جايگاه مهمي دارد.

امام سجاد (ع) در صحيفه در ضمن دعا با ادبياتي بسيار غني و زيبا، معارف اسلامي، سياست، اخلاق، جامعه شناسي، حقانيت اهل بيت، انتقاد از ستم، سفارش به حق و حقيقت و در يك سخن، درس معنويت و سعادت را آموزش مي دهد.

صحيفه سجاديه از ديرباز نظر انيشمندان و فرهيختگان بسياري را به خود جلب كرده است و علاوه بر حدود هفتاد شرحي كه بر آن نوشته اند، از زواياي مختلف به آن نگريسته و پيرامون آن پژوهش هايي انجام داده اند. در عين حال به نظر مي رسد كه اين كتاب از ديدگاه ادبي و هنري كمتر مورد توجه قرار گرفته است. بنابراين لازم است در اين عرصه كوشش هايي صورت گيرد.