خود آگاهي و توجه به اين كه انسان موجودي علوي و برتر است [1] و گوهري ارزشمند در خود دارد، او را به دليل حب ذات، به حراست و پاسداري از كرامت و عزت خويش فرامي خواند و به سوي ارزش هاي متعالي سوق مي دهد (6، ص: 181).

امام سجاد (ع) كه خود از معلمان درس آموخته مكتب قرآن و نهج البلاغه است با زبان نيايش نشان مي دهد كه يك انسان آرماني همواره مواظب است تا بر گوهر گران بهاي كرامت و عزتش خدشه اي وارد نگردد و آن را به هيچ قيمتي در بازار ماديت به معرض فروش نگذارد. «پس بر محمد و آل او درود فرست و مرا به قدرت و توانايي خود از (زيان) بندگانت دور ساز و به بخشش خود از ديگران بي نياز ساز» (5، ص: 533).

«و مرا در درگاهت خوار و در نزد آفريدگانت عزيز و ارجمند گردان و چون با تو خلوت كرده تنها به سر برم فروتن و در ميان بندگانت بلند مرتبه و سرفرازم نما و از كسي كه از من بي نياز است بي نيازم ساز» (5، ص: 352) در جاي ديگري نيز آمده است كه:

«پروردگارا با عزت ضربه ناپذير خود مرا عزت و ارجمندي عطا كن» [2] .