بازگشت

زبان دعا زبان مشترك تمام انسان ها


تاريخ دعا، منشأ فطري آن و تحليل زبان دعا اين حقيقت را آشكار مي كند كه زبان دعا زباني جهاني و تنها زبان مشترك بين تمام انسان ها است و نياز به آموزش ندارد. استعداد آن در تمامي آدميان با همه اختلاف نژادها و مكان ها و زمان ها به طور مساوي نهفته است. التفات و توجه مهم ترين راه شكوفا و بالفعل شدن اين استعداد است. و اگر رهبران بشري، به ويژه رهبران اديان در خصوص دعا آموزش و تعليماتي ارائه كرده اند براي آموزش زبان دعا نبوده است، بلكه براي توجه دادن و ملتفت كردن بشر به آن زبان و گويايي آن بوده است.

اشتراك زبان دعا بين تمام ملل و اديان مهم ترين محور وحدت بشريت را به دست مي دهد كه مي تواند زبان همدلي و همراهي تمام آدميان در تمام اعصار قرار گيرد. زبان دعا مستحكم ترين بستر گفتگوي بين تمدن ها و اديان است كه تاكنون مورد غفلت بوده است. اين نكته قابل توجه است كه اگر امروزه بسياري از آموزه هاي عرفاني اديان واحد يا بسيار به هم نزديك است و بيان مولوي در مثنوي مورد اقبال پيروان ساير اديان به ويژه در اروپا و امريكا قرار گرفته به اين جهت است كه به نوعي آميخته با زبان دعا است و زبان عرفان با زبان دعا قرابت دارد، بلكه همزاد آن است.