سومين بعد از ابعاد شكوه تعبير در صحيفه سجاديه كه در برجسته سازي زبان نقش بسزائي دارد به «آوا» مربوط مي شود. «آوا و آهنگ» حاصل نوعي پيوند خاص ميان حروف يك واژه است در اين خصوص صفات حروف اعم از صفات اصلي و فرعي مثل جهر، همس، شده رخاوة، صفير، قلقله، تكرير، لين و غيره و مخارجي كه در توليد حروف دخيلند و هم چنين برخي ديگر از ويژگي هاي معنوي حروف از اهميت ويژه برخوردارند علاوه بر آن چه ذكر شد نحوه پيوند كلمات در درون كلام سجع ها و جناس ها نيز عناصري هستند كه در توليد آهنگ تأثير بسزايي دارند.

تفاوت آفاق تعبير صحيفه سجاديه، بر نحوه آوا و قرائت دعاهاي آن تأثير دارد به گونه اي كه هر يك از دعاها در افقي قرائت، آهنگ و موسيقي خاصي را مي طلبد همان طور كه سوره ها و آيات قرآن كريم چنين است؛ به همين دليل قاريان قرآن براي هر آيه و سوره اي آهنگ و دستگاه موسيقايي خاصي را كه متناسب با فضاي دروني و معنايي آيه باشد، برمي گزيند. چنان چه اين مسأله در مورد شعر نيز صادق است به همين دليل مشاهده مي كنيم غزليات حافظ و ديگر شاعران با آهنگ هاي گوناگون و در دستگاه هاي مختلف اجرا مي شوند.