امام عليه السلام همانند فرماندهي دلير كه به نيروهاي خود دلداري و درس مبارزه و نبرد مي آموزد، براي مجاهدان و مرزبانانِ كشور اسلامي، مطالب زيبايي از راه بردهاي جنگي بيان مي نمايد كه با مراجعه به دعاي بيست و هفتم مي توان درس هاي مبارزه و مرزباني از ديدگاه اسلامي را فراگرفت و دانست كه شرايط يك سرباز ديني چگونه است و فرمانده آنان بايد چه مزايايي را دارا باشد.

علاوه بر مطالب فوق، امام سجّاد عليه السلام مطالبي را پيرامون ارتباطات اجتماعي - سياسي، صلح، جنگ، حج، بي نيازي و بيچارگي، انسان و... بيان مي نمايد كه تماماً مطالب اجتماعي و سياسي جامعه اسلامي است و نشانگر آن است كه امام، انساني گوشه گير و منزوي در جامعه نبوده تا درد مردم را تشخيص ندهد، بلكه در ميان اجتماع بوده و سخنان و دعاهايش براي درمان دردهاي اجتماع و سياست حاكم است.