اشتقاق
«اشتقاق» زماني است كه دو يا چند لفظ در تركيب حروف اصلي موافق و در اصل معني متّفق باشند.
مثال: «وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْدًا مَعَ حَمْدِ كُلِّ حَامِدٍ، وَ شُكْرًا يَقْصُرُ عَنْهُ شُكْرُ كُلِّ شَاكِرٍ». [1] .
كلمه هاي «الحمد، حمداً، حمد، حامد» موافق و متفق هستند و همچنين كلمه هاي «شكراً، شكر، شاكر».
پاورقي
[1] «و سپاس براي توست. سپاسي كه همراه با سپاس هر سپاس گزار باشد، و ستايشي كه ستايش هر ستاينده اي از آن بازمانَد». (دعاي 47، بند 36).