حسن مطلع
«حسن مطلع» عبارت است از اينكه آغاز سخن و ابتداي كلام، مطبوع و با لفظ لطيف و معني بديع آورده شود.
مثال اول: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ بِلَا أَوَّلٍ كَانَ قَبْلَهُ، وَ الْآخِرِ بِلَا آخِرٍ يَكُونُ بَعْدَهُ». [1] .
مثال دوم: «وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَلَيْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ، بِقُدْرَتِهِ الَّتِي لَا تَعْجِزُ عَنْ شَيْ ءٍ وَ إِنْ عَظُمَ، وَ لَا يَفُوتُهَا شَيْ ءٌ وَ إِنْ لَطُفَ». [2] .
پاورقي
[1] «سپاس خداي را، اوّلي كه پيش از او اوّلي نبوده و آخِري كه پس از او آخري نباشد». (دعاي اول، بند 1).
[2] «و سپاس خدايي را كه به پيامبرش محمّد -كه درود خدا بر او و خاندانش باد- بر ما منّت نهاد، نه بر امّت هاي گذشته و مردمان پيشين، به قدرتش كه از چيزي -اگر چه بزرگ باشد- ناتوان نيست و چيزي -اگر چه خرد باشد- از او رهايي نمي يابد». (دعاي 2، بند 1).