در بسياري از جمله ها، امام عليه السلام قبل از آنكه خواسته خود را مطرح نمايد و يا به درگاه ربوبي مناجات نمايد، مقدّمه اي را بيان مي كند تا بعد از آن، خداوند را بخواند و با او راز و نياز كرده، طلب حاجت نمايد.

مثال اول (مقدّمه طلب حاجت): «وَ قَدِ اسْتَحْوَذَ عَلَيَّ عَدُوُّكَ الَّذِي اسْتَنْظَرَكَ لِغَوَايَتِي فَأَنْظَرْتَهُ، وَ اسْتَمْهَلَكَ إِلَي يَوْمِ الدِّينِ لِإِضْلَالِي فَأَمْهَلْتَهُ». [1] .

مثال دوم (مقدّمه مناجات): «اللَّهُمَّ إِنَّكَ خَلَقْتَنِي سَوِيًّا، وَ رَبَّيْتَنِي صَغِيرًا، وَ رَزَقْتَنِي مَكْفِيًّا». [2] .