عنوان دعا چنين است:

و كان من دعائه عليه السلام في دفاع كيد الاعداء، و رد باسهم، از دعاهاي امام (ع) در جهت دفع كيد و مكر دشمنان و بازگردانيدن سختي و شكنجه ي ايشان است.

محتواي دعا

در روايات معصومين (ع) آمده است كه دعا سپر مومن است، و سپر چنانكه مي دانيم شخص را از حمله دشمنان در امان مي دارد. اين دعا در ضمن بيان معارف الهي و خداشناسي راههاي مبارزه با دشمنان را به ما مي آموزد. امام (ع) دعا را اينگونه آغاز مي فرمايند:

الهي هديتني فلهوت، و وعظت فقسوت، و ابليت الجميل فعصيت، اي خداي من راهنمائيم كردي پس غافل مانده و به كار بيهوده مشغول شدم و پندم دادي پس سخت دل گشتم، و نعمت نيكو عطا نمودي پس نافرماني كردم.

امام (ع) در اين عبارات كوتاه به پاره اي نارساييها كه موجب غلبه ي دشمن، و اجرا شدن نقشه هاي او مي شود اشاره مي فرمايند كه عبارتند از:

1- غفلت و افتادن در ورطه ي لهو و لعب

2- عمل نكردن به سفارشات و موعظه هاي الهي



[ صفحه 195]



3- استفاده ي صحيح نكردن از امكانات و نعمتها

و سپس با اشاره به توحيد مي فرمايد:

و وسيلتي اليك التوحيد، و دستاويزم به سوي تو توحيد و يگانه پرستي است.

و اينكه خداوند چگونه شر دشمني كه شمشير از نيام كشيده، و شر ستمگر فريبكار و شر حسود را دفع مي نمايد، از جمله مطالبي است كه در فراز بعدي دعا عنوان شده است.

و در خاتمه، پيامبر (ص) و علي (ع) را وسيله ي تقرب به خدا قرار داده و به ما مي آموزد تا اينگونه از خداوند مسئلت كنيم: اللهم فاني اتقرب اليك بالمحمديه الرفيعه و العلويه البيضاء، و اتوجه اليك بهما...،

خدايا پس من به وسيله ي منزلت رفيع محمد (ص) و مقام روشن علي (ع) به سوي تو تقرب مي جويم و به سبب آنان به درگاهت رو مي آورم...



[ صفحه 196]