عنوان دعا چنين است:

و كان من دعائه عليه السلام اذا اعترف بالتقصير عن تاديه الشكر، از دعاهاي امام (ع) است هنگامي كه به عجز و ناتواني از به جا آوردن شكر و سپاس (نعمتهاي) خدا اقرار مي نمود.

محتواي دعا

امام (ع) در ابتدا درباره ي ناتواني انسان از به جا آوردن شكر مي فرمايد: اللهم ان احدا لا يبلغ من شكرك غايه الا حصل عليه من احسانك ما يلزمه شكرا، اي خداي بزرگ هيچ كس قادر نيست شكر و سپاست را به حد كمال به جا آورد چرا كه بر هر شكري كه كند آن شكر هم نعمت و احسان توست و شكري ديگر بر او لازم آيد.

سپس مي فرمايد: فاشكر عبادك عاجز عن شكرك، و اعبدهم مقصر عن طاعتك، (پس اي خداي بزرگ) شكرگزارترين بندگانت و از اداي حق شكر تو عاجز و عابدترين بندگانت در اطاعت و بندگي تو ناتوان است.

آنگاه با اشاره به اينكه هيچ كس خود استحقاق بخشش و مغفرت الهي را ندارد و اگر خداوند كسي را مشمول بخشش و غفران خود قرار مي دهد از فضل و لطف اوست مي فرمايد:

لا يجب لاحد ان تغفر له باستحقاقه، و لا ان ترضي عنه باستيجابه، فمن



[ صفحه 159]



غفرت له فبطولك، و من رضيت عنه فبفضلك، بر تو واجب نيست كه شخصي را به سبب شايستگيش بيامرزي، و (واجب نيست) نه به سبب سزاواريش از او راضي و خشنود گردي، پس هر كه را بيامرزي، از انعام و بخشش توست و از هر كه راضي شوي از احسان توست.

و سپس به لطف و بخشش خداوند اشاره كرده مي فرمايد:

و اعددت ثوابهم قبل ان يفيضوا في طاعتك، و ذلك ان سنتك الافضال، و عادتك الاحسان، و سبيلك العفو، و پاداششان را آماده نموده اي پيش از آنكه به فرمانبري و اطاعت از تو درآيند، و اين براي آن است كه طريقه ي تو انعام، و روش تو احسان و نيكي، و راه تو عفو و گذشت است.

و در فراز آخر دعا مي فرمايد:

فمن اكرم- يا الهي- منك، و من اشقي ممن هلك عليك؟ لا! من؟ كيست كريم و بزرگوارتر از تو- اي خداي من- و كيست كه بدبخت تر باشد از كسي كه برخلاف رضاي تو تباه گردد؟ نه! كيست؟ زيرا تو بزرگوارتر هستي از اينكه جز به احسان و نيكي وصف شوي.



[ صفحه 160]