عنوان دعا چنين است:

و كان من دعائه عليه السلام اذا ابتلي او راي مبتلي بفضيحه بذنب، از دعاهاي امام (ع) است هنگامي كه گرفتار مي شد يا شخص گرفتار شده به گناهي را مي ديد.

محتواي دعا

دعا اينگونه آغاز مي شود: اللهم لك الحمد علي سترك بعد علمك، و معافاتك بعد خبرك، خدايا تو را سپاس بر پوشاندنت (گناهان را) پس از علمت، و بر عافيت بخشيدنت (از گرفتاريها) پس از آگاهيت.

سپس به لطف خداوند در پوشاندن گناهان اشاره فرموده و به ما مي آموزد كه بر اين نعمت بزرگ خداوند را شكرگزار باشيم.

امام (ع) در فراز ديگر دعا به ما مي آموزد كه درخواستهايي را از خداوند داشته باشيم، كه عبارتند از:

1- فاجعل ما سترت من العوره، و اخفيت من الدخيله، و اعظا لنا، خدايا آنچه از عيبهاي ما كه مستور كردي و نواقصي كه مخفي نمودي آن را واعظ ما قرار بده.

2- و قرب الوقت فيه، و زمان سعي و كوشش براي توبه را نزديك گردان.

3- و لا تسمنا الغفله عنك، و ما را از ياد خود به دست غفلت مسپار (ما را به خودمان وامگذار تا به امور دنيوي پرداخته و از ياد تو و



[ صفحه 152]



شوق ديدار تو غافل شويم).

و در فراز آخر دعا بر محمد (ص) و عترت پاكش درود فرستاده و به ما مي آموزد كه از خداوند بخواهيم ما را مطيع و فرمانبردار آنان (چنانكه خداوند فرموده) قرار دهد.

و اجعلنا لهم سامعين و مطيعين كما امرت، و چنانكه امر فرمودي ما را در برابر آنان، شنوندگان (سخنانشان) و فرمانبردار (دستوراتشان) گردان.



[ صفحه 153]