آنچه تاكنون آمد، مشتي بود از خروار، و نمي از يمي خروشان و جوشان كه در مورد صحيفه كامله سجاديه بايد انجام شود.

اما تمام واقعيت، دردناك تر از اين است. بهتر است اين حقيقت تلخ را از زبان «ويليام چيتيك» بشنويم، دانشمندي امريكايي كه بواسطه ي آشنايي با متون اسلامي و تسلط بر زبان عربي و فارسي، ترجمه اي انگليسي فصيح و رسا از صحيفه منتشر ساخته است. پروفسور چيتيك در ضمن مقدمه اي مبسوط كه بر اين ترجمه نگاشته، مي گويد: «تمدن اسلامي به طور كلي، بسيار شبيه به يك شهر مسلمان نشين قديمي است: ديوارهاي بيروني حكايت از گرفتگي و كسالت و غم بار بودن آن مي كنند. ورود به اين دنياي پشت ديوار نيز آسان نيست. اما اگر شخصي بتواند با اهالي اين شهر صميمي شود، به او حياطها و باغ هاي دل انگيز و زيبايي نشان داده خواهد شد كه مملو از گل هاي خوشبو، درختان ميوه و فواره هاي جوشان هستند. آنهايي كه در رابطه با تاريخ اسلام، وقايع سياسي و بنيادهاي آن مطلب مي نويسند، تنها با ديوارها سروكار دارند، زيرا راهي به درون باغ هاي پشت ديوار ندارند. قديمي ترين، اصيل ترين و دشوارترين باغ هاي اين شهر، براي ورود، قلب هاي بزرگترين نمايندگان اين تمدن است. اينجاست كه دعاهاي رسيده از ستون هاي اسلام اوليه، تصوير كاملا جديدي را از روح زنده و پوياي اسلام نشان مي دهند، چرا كه اين دعاها دسترسي مستقيم به انواع رفتارها و ويژگي هاي بشري را - كه پيش نياز شكوفايي كامل آرمان اسلامي هستند - فراهم مي كنند.» (ر.ك: مقاله ي «نگرشي به صحيفه سجاديه»، نوشته ويليام چيتيك، ترجمه حسين پورقاسميان، در: سفينه، شماره 6) .

به عقيده ي چيتيك، صحيفه سجاديه، يكي از اين باغ هاي پر گل است كه پشت ديوارهاي گرفته و كسالت بار سكوت مسلمانان، پنهان مانده است. اين سخن، درست است. و سنگيني مسئوليت ما، در برابر اين گنجينه ي عظيم وحياني را نشان مي دهد.

صحيفه سجاديه، فطرت خفته ي انسان ها را بيدار مي كند و بهترين شناسنامه ي هويت شيعي امامي در سطح جهان است. رواست كه گرد غربت از چهره ي تابناك اين گوهر درخشان آسماني زدوده شود و تلاش هايي روزافزون براي جهانگير شدن معارف الهي آن انجام گيرد. والله المستعان.

اين چند نكته كوتاه و شتابزده با همدلي و جديت دوست گرامي و محقق ارجمند جناب آقاي عبدالحسين طالعي فراهم آمد. توفيقاتش در خدمت به معارف اهل بيت عليهم السلام روزن افزون باد.