محمد بن عبدالرزاق يماني، مشهور به مرتضي زبيدي حنفي، متولد 1145 قمري و متوفاي 1205، علامه ي لغت، رجال و انساب و از بزرگان اهل تصنيف است. تأليفات او بسيار است كه از جمله ي آنهاست: «تاج العروس» در شرح «قاموس» فيروزآبادي، «اتحاف السادة المتقين» در شرح «احياء العلوم» غزالي، «أسانيد الكتب الستة»، «كشاف اللثام»، «الروض المعطار في نسب السادة آل جعفر الطيار»، «عقد اللئالي المتناثرة في حفظ الأحاديث المتواترة». [1] .

زبيدي حنفي، لغوي و محدث معروف اهل تسنن، بعضي از ادعيه ي صحيفه ي كامله را با سلسله ي سند و طريق ويژه ي خود در كتابهايش نقل كرده است؛ مثلا دعاي طولاني امام زين العابدين (ع) را در روز عرفه كه دعاي چهل و هفتم صحيفه است، در كتاب «اتحاف السادة المتقين» (ج 4، ص 480) نقل كرده است.

ويژگي روايت زبيدي در آن است كه طريق او به حضرت هادي (ع) منتهي مي گردد كه او از حضرت جواد (ع) از حضرت رضا (ع)، از حضرت كاظم (ع)، از حضرت صادق (ع) و او از حضرت باقر (ع) ادعيه ي امام سجاد (ع) را روايت مي كند. [2] .