شرح صحيفه سجاديه، (فارسي)، از:؟

شرحي است مزجي همانند تعليقه، در توضيح 4 دعاي اول صحيفه و قسمتي از دعاي پنجم با استمداد از آيات شريفه قرآن.

مؤلف ابتدا قسمت زيادي از دعا را ذكر كرده، سپس به صورت مزجي به شرح و توضيح آن ها مي پردازد. همچنين ظاهرا قصد داشته علاوه بر شرح، ترجمه اي سليس و روان نيز از



[ صفحه 168]



ادعيه ارائه دهد اما موفق شده فقط 3 سطر اول دعاي نخست را ترجمه نمايد.

ر. ك:الذريعة، ج 13 ص 349، رقم 1285.

آغاز: «الحمد لله الاول بلا بداية اول قبله كان... و لا يسئل عما يفعل و هم يسئلون. قوله عليه السلام الحمد لله الاول كان قبله. بايد دانست كه اول هر فعلي از افعال بايد كه ستودن پروردگار باشد، تا آخر آن به خير و خوبي باشد كه جميع افعال جوارح هميشه از فاعل عاقل مختار يا جهت جلب نفع باشد يا جهت دفع ضرر. و اين معني فرود نمي شود الا به معونت و اقتدار پروردگار. پس بايد كه ستايش كه في الحقيقه اقرار لساني است به صفات ذات مبدع مكونات در ابتدا آن به عمل آيد، تا به مضمون آيه كريمه اذكروني اذكركم».

انجام افتاده: «اللهم صل علي محمد و آل محمد و كدلنا و لا تكد علينا الخ كيد مدعا اول باشد كه جهت مصلحتي».

مقدار ترجمه نوشته شده: «سپس مر خداي را كه آغازست بي آغازي كه بوده باشد مسن از او و آن جا نيست كه ببوده باشد بعد از وي انجامي. نمي رسد ديده هاي بينايان به ديدن او و فرومانده است از نعت وهمهاي وصف كنندگان. آورده به توانايي خود آفرينندگان را و تازه كاري كرده بر خواهش خود تازه كاركردني».

نسخه ها:

1 / 462 - آستان قدس رضوي، شماره 3202، نسخ و نستعليق، سده 11 ه، (قبل از 1154 ق)، عناوين شنگرف، 52 برگ [1] سطور مختلف [فهرست آستان قدس رضوي، ج 15 صص 324 - 323 و ج 2، ص 32 ادعيه]