در آن كتاب و غيره است كه حضرت امام محمدباقر عليه السلام فرمود: وقتي حضرت علي بن الحسين عليه السلام به سفر حج بيرون شد و رفت تا رسيد به يك وادي ما بين مكه و مدينه پس ناگاه مردي راهزن به آن حضرت برخورد و به آن جناب گفت : فرود آي ، فرمود: مقصود چيست ؟ گفت : تو را بكشم و اموالت برگيرم ! فرمود: هرچه دارم با تو قسمت مي كنم و بر تو حلال مي نمايم . گفت : نه ! فرمود: براي من قدري كه مرا به مقصد برساند بگذار، قبول نكرد. حضرت فرمود: ( (فَاَيْنَ رَبُّكَ؟ قالَ نائِمٌ)، ) پروردگار تو كجا است ؟ خواب است ، در اين حال دو شير حاضر شدند يك شير سرش را و آن ديگر پايش را گرفتند و كشيدند، پس ‍ حضرت فرمود: گمان كردي كه پروردگارت از تو در خواب است ؟ يعني اين است جزاي تو بچش عقوبت خود را.(87)