وقتي قافله اسيران كربلا به دمشق رسيد در كنار كوچه ها مردم ايستاده بودند و تماشا مي كردند . پيرمردي از شاميان جلو آمد و در مقابل قافله اسيران بايستاد و گفت :

"شكر خداي را كه شما را كشت و شهرهاي اسلام را از شر مردان شما آسوده ساخت و امير المؤمنين يزيد را بر شما پيروزي داد .

امام زين العابدين عليه السلام به آن پيرمردي كه در آن سن و سال از تبليغات زهرآگين اموي در امان نمانده بود ، فرمود : "اي شيخ ، آيا قرآن خوانده اي ؟" .

گفت : آري .

فرمود : اين آيه را قراءت كرده اي : قل لا أسئلكم عليه أجرا الا المودة في القربي .

گفت : آري .

امام عليه السلام فرمود : آن خويشاوندان كه خداوند تعالي به دوستي آنها امر فرموده و براي رسول الله اجر رسالت قرار داده ماييم . سپس آيه تطهير را كه در حق اهل بيت پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم است تلاوت فرمود : "انما يريد الله ليذهب عنكم الرجس اهل البيت ويطهركم تطهيرا" .

پيرمرد گفت : اين آيه را خوانده ام .

امام عليه السلام فرمود: مراد از اين آيه ماييم كه خداوند ما را از هر آلايش ظاهر و باطن پاكيزه داشته است .

پيرمرد بسيار تعجب كرد و گريست و گفت چقدر من بي خبر مانده ام . سپس به امام عليه السلام عرض كرد : اگر توبه كنم آيا توبه ام پذيرفته است؟

امام عليه السلام به او اطمينان داد.

اين پيرمرد را به خاطر همين آگاهي شهيد كردند