تعبد، تنها جنبه قابل بررسى زندگى امام سجاد (ع) نيست. جنبه‏هاى ‏ارزشمندى چون، آزاد كردن بردگان، بخشش و انفاق نيز در كنار تعبد وجود داشتند. در بحث از زندگى امام (ع)، بايد اين جنبه‏ها را كنار هم گذارد و از زاويه‏اى واحد بدان‏ها نگريست. اين روش، ما را به لمس زيبايى تناسب بين آن‏ها و درك ضرورت ارتباطشان با يكديگر مى‏رساند و فهم دقيق جوانب قدرت و تاثيرگذارى اين‏ پديده‏ها را در فربهى و تكامل شخصيت، به ما ارزانى مى‏كند.

آن ‏وقت است كه به چگونگى به كارگيرى اين ابزار توسط امام (ع) وشيوه جمع كردن بين آن‏ها، به عنوان يك صفت واحد پى خواهيم ‏برد. در بررسى مشترك اين پديده‏ها، به خاطر وحدت انگيزه و هدف، نقش هر يك از اين پديده‏ها در تحقق بخشيدن به هدف‏هاى جزيى مختص‏ به خود، انكارناپذير است، اما مجموع اين اهداف جزيى است كه‏ هدف عام و گسترده امام (ع) را شكل مى‏دهد و متبلور مى‏سازد.