ابوبصير گويد: امام باقر (ع) فرمود: پدرم زني داشت كه از خوارج بود ... يكي از غلامان آن حضرت به وي گفت: يابن رسول الله (ص)! در خانه شما زني است كه از جدت علي بن ابي طالب بيزاري مي‏ كند؟ پدرم او را طلاق داد.
او پيش امير مدينه رفت و شكايت كرد كه علي بن الحسين مهريه ام را نمي‏دهد امير مدينه به پدرم گفت: يا علي بن الحسين! يا بايد سوگند بخوريد كه صداق او را داده‏ايد و يا بايد مهريه‏اش را بدهيد.
امام فرمود: پسرم! برخيز و براي اين زن چهار صد دينار بياور، گفتم: پدرجان فدايت شوم مگر شما به حق نيستيد؟!! فرمود: بلي ولي من خدا را بزرگتر از آن مي ‏دانم كه براي پول به او قسم بخورم:
«فقلت له يا ابة جُعلت فداك اَلستَ مُحّقاً؟ فقال لي: بلي يا بني ول كنّي اَجللتُ الله اناحلف به يمين صبر» .
آري اين مطالب تا اعماق روح انسان اثر مي‏كند.(3)