ترجمه: آنگاه مرا فرمان دادى و اطاعت نكردم و منع كردى و نپذيرفتم و از گناه نهى كردى، از فرمان تو سرباز زدم و به نهى تو دست آلودم، نه از دشمنى و گردنكشى بلكه خواهش دل مرا سوى كارى كشانيد كه تو مرا از آن دفع كردى و بيم دادى، و دشمن تو و من مرا بر نافرمانى گستاخ كرد تا دست به گناه آلودم اما به وعيد تو معترف بودم و به عفو تو اميدوار و بگذشت تو دلگرم داشتم و با آن نعمتهاى تو سزاوارترين بندگان بودم به گناه ناكردن
شرح:
و لكن المشكله التى احاطت به وادت الى تعقيد اموره، ان الشيطان الذى لم يستطع ان يغلبه فى الانتماء، استطاع التغلب عليه فى الحركه و التطبيق، فقد اعرض عن اطاعه اوامرك فلم ياتمر بها، و عن الوقوف عند حدود نهيك فلم ينته عنها، فعدل عن مواقف الامر فى الطاعه الى مواقف النهى فى المعصيه، و لكنه لم يعصك جحودا لربوبيتك، و لا عنادا لك، و لا خضوعا للاستكبار الذاتى الذى يتحرك به المستكبرون فى انتفاخهم الشخصى عليك، بل كانت المساله كلها ان هواه تغلب عليه من خلال النفس الاماره بالسوء، و الشيطان الذى يزيده ذنبا الى ذنبه بتسويله و وسوسته و مكره و خدعه، حيث دعاه الهوى الذى انفتحت الغرائز بفعله على المعصيه الى ارتكاب الافعال التى اردت- بامرك و نهيك- ابعاده عنها و تنحيته عن مواقعها.
و هكذا خضع للضغط الداخلى فى غرائزه، و الخارجى فى الاجواء الشيطانيه المحيطه به، مع كل علمه بما توعدت به من العقاب، على اساس الرجاء للعفو بعد المعصيه من خلال ثقته بذلك، لانك تجاوزت عن كثير من المذنبين الذين كانت معصيتهم اكبر من معصيته، فارتكب ما ارتكبه لان العفو سوف يفيض عليه منك، و لكن كان هذا الانسان خاضعا لغفلته عن حقك عليه، فلا يجمل بالانسان الذى يعى عبوديته لربه ان يعصيه انتظارا للعفو، بل لا بد له ان يمتنع عن ذلك شكرا لنعمه و وعيا لعظيم حقه.
و لعل ابلغ الكلمات التى تحمل وحى بعض كلمات هذه الفقرات من الدعاء ما جاء فى دعاء الامام الحسين (عليهالسلام): «ابتداتنى- يا الهى- بنعمتك قبل ان اكون شيئا مذكورا» فى اشاره روحيه تلتقى بالفقره «انعمت عليه قبل خلقك اياه»، و فى بعض فقرات دعائه: «لم تخرجنى لرافتك و لطفك بى و احسانك الى فى دوله ايام الكفره الذين نقضوا عهدك و كذبوا رسلك، لكنك اخرجتنى رافه منك و تحننا على للذى سبق لى من الهدى الذى يسرتنى و فيه انشاتنى»، فى التفاته الى تهيئه الاجواء و الظروف الموضوعيه و الاسباب العاديه للهدايه للدين باعتبار رفع الموانع و تحقيق الشروط للايمان.
براي اين فراز در برنامه حديث مرتبطي موجود نيست آيات مرتبط:
مراد از آنچه خداوند جدا ساخته (نهى نموده) است:
أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيامِ الرَّفَثُ إِلى نِسائِكُمْ هُنَّ لِباسٌ لَكُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَّ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَخْتانُونَ أَنْفُسَكُمْ فَتابَ عَلَيْكُمْ وَ عَفا عَنْكُمْ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَ ابْتَغُوا ما كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَ كُلُوا وَ اشْرَبُوا حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّيامَ إِلَى اللَّيْلِ وَ لا تُبَاشِرُوهُنَّ وَ أَنْتُمْ عاكِفُونَ فِي الْمَساجِدِ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلا تَقْرَبُوها كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ آياتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (در شبهاى روزه، همخوابگى با زنانتان بر شما حلال گرديده است. آنان براى شما لباسى هستند و شما براى آنان لباسى هستيد. خدا مىدانست كه شما با خودتان ناراستى مىكرديد، پس توبهى شما را پذيرفت و از شما درگذشت. پس، اكنون [در شبهاى ماه رمضان مىتوانيد] با آنان همخوابگى كنيد، و آنچه را خدا براى شما مقرر داشته طلب كنيد. و بخوريد و بياشاميد تا رشتهى سپيد بامداد از رشتهى سياه [شب] بر شما نمودار شود، سپس روزه را تا [فرارسيدن] شب به اتمام رسانيد. و در حالى كه در مساجد معتكف هستيد [با زنان] درنياميزيد. اين است حدود احكام الهى! پس [زنهار به قصد گناه] بدان نزديك نشويد. اين گونه، خداوند آيات خود را براى مردم بيان مىكند، باشد كه پروا پيشه كنند.) قرآن كريم، سوره مباركه البقرة (2)، آيه 187.
ترساندن بشر از عذاب خدا:
لا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكافِرِينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْءٍ إِلاَّ أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاةً وَ يُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ (مؤمنان نبايد كافران را -به جاى مؤمنان- به دوستى بگيرند؛ و هر كه چنين كند، در هيچ چيز [او را] از [دوستىِ] خدا [بهرهاى] نيست، مگر اينكه از آنان به نوعى تقيّه كند و خداوند، شما را از [عقوبت] خود مىترساند، و بازگشتِ [همه] به سوى خداست.) قرآن كريم، سوره مباركه آلعمران (3)، آيه 28.
ترساندن بشر از اطاعت نكردن از خدا و پيامبر (ص):
وَ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ احْذَرُوا فَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّما عَلى رَسُولِنَا الْبَلاغُ الْمُبِينُ (و اطاعت خدا و اطاعت پيامبر كنيد و [از گناهان] برحذر باشيد، پس اگر روى گردانديد، بدانيد كه بر عهدهى پيامبر ما، فقط رساندن [پيامِ] آشكار است.) قرآن كريم، سوره مباركه المائدة (5)، آيه 92.
اختيار سوء از جانب انسان است نه شيطان:
وَ قالَ الشَّيْطانُ لَمَّا قُضِيَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَ وَعَدْتُكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ وَ ما كانَ لِي عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطانٍ إِلاَّ أَنْ دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي فَلا تَلُومُونِي وَ لُومُوا أَنْفُسَكُمْ ما أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَ ما أَنْتُمْ بِمُصْرِخِيَّ إِنِّي كَفَرْتُ بِما أَشْرَكْتُمُونِ مِنْ قَبْلُ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ (و چون كار از كار گذشت [و داورى صورت گرفت] شيطان مىگويد: «در حقيقت، خدا به شما وعده داد وعدهى راست، و من به شما وعده دادم و با شما خلاف كردم، و مرا بر شما هيچ تسلطى نبود، جز اينكه شما را دعوت كردم و اجابتم نموديد. پس مرا ملامت نكنيد و خود را ملامت كنيد. من فريادرس شما نيستم و شما هم فريادرس من نيستيد. من به آنچه پيش از اين مرا [در كار خدا] شريك مىدانستيد كافرم». آرى! ستمكاران عذابى پردرد خواهند داشت.) قرآن كريم، سوره مباركه ابراهيم (14)، آيه 22.