فكان الليل سكنا تسكن فيه المخلوقات، و ترتاح فيه الاعصاب، و يخلد فيه الناس الى الراحه و النوم الذى يغيب فيه الناس عن توتر اليقظه و حركتها و متاعبها و كلالها، لتتجدد قوتهم ليوم عمل جديد، من خلال ما يلبسونه من ظلامه الذى يوحى اليهم بالخدر و النعاس و الاسترخاء فى غيبوبه الحس و هدوء الحواس و غفوه العيون، و ياخذون فيه حريتهم الجسديه، لينالوا بذلك لذاتهم و شهواتهم التى تمنح الجسد الفرصه لتلبيه حاجاته بعيدا عن ملاحظه العيون.

و هكذا يتحول الليل الى عالم غامض يلف الكون بسحره الهادى‏ء، الذى تنساب فيه الاحلام فى وعى الانسان بهدوء، و تنفتح فيه الافكار على الافق الرحب الذى يمتد امتداد الروح فى عالم الغيب الواسع، فيحلق معه الانسان باجنحه الروح فى رحاب الله فى سبحاته و ابتهالاته، حتى يتحول الى روح تهفو و ترق و تبتهل فى حب و حنان و خشوع، فتتخفف من ثقل الجسد و ضغط الماده فى عمليه تجدد و احتضان.