و فكرت: ما قيمه ما اطلبه امام خزائنك التى لاتعد و لا تحصى، فهو اليسير اليسير امام ملكك؟ و ما خطوره ما استوهبه منك، و هو الخطير فى قيمته لدى، امام وسعك، و الحقير الحقير عندك، امام امتداد مواقع غناك؟ ثم انطلقت فى آفاق صفاتك العليا، و تطلعت الى كرمك الذى اتسع للوجود كله، فكان الوجود بعض عطائه، و انفتح على المخلوقين كلهم، فكانت امتدادات نعمه فيه بعض فضله، فهل يضيق عنى كرمك فى نداء حاجاتى بعد ما استجاب لسئوال كل المحتاجين، و هل تمتنع عنى يدك بالعطاء بعد ان كانت اعلى من كل يد، فلايعجزها شى‏ء، و لا تمتنع عن احد؟.

انها- يا رب- ايحاءات الايمان فى قلبى المستمده من وحيك، و اشعاعات الافكار المتطلعه الى آفاق النور السابحه فى بحار نورك.