اللهم افتح لى باب الفرج:



يا رب، انك الفاتح لكل مغاليق الابواب فى الحياه عندما يحبس الواقع الانسان فى زواياه، فيختنق فى ظلماتها و تسقط روحه فى كهوفها، و انا المحبوس فى ضيق المشاكل الخانقه الضاغطه، المتطلع الى الهواء الطلق فى فضاء الحريه، فافتح لى- يا رب- باب الفرج الذى انطلق منه الى الراحه و الانفتاح على الحياه، و ها انا- يا رب- اعيش الهم الكبير الذى يملا كل كيانى، و يضغط على مشاعرى، و يحاصر خفقات الفرح فى قلبى، و يسلب لمحه الامل من عينى، و اشراقه الاحلام من روحى...

انه يزحف الى بسلطانه ليطرد كل احساس بالسعاده فى حياتى، و يسيطر بايحاءاته الحزينه على نوازع الرغبه فى وجودى، و انت- وحدك- القادر على ان تكسر سلطانه، و تقهر قوته، و تبعد عنى كل ايحاءاته و احاسيسه و افكاره، لا تطلع اليك- بعد الخلاص منه- فى قمه الفرح الروحى بالسعاده باللقاء بك فى دعائى و ابتهالى.

لقد وعدت- يا رب- عبادك الخاشعين لك، الخاضعين لربوبيتك، ان تنظر اليهم نظره رحيمه من خلال عمق الحنان فى رحمتك، فتطل من عليائك على شكاواهم و تنهداتهم و احزانهم، لتمنحهم حسن النظر فى ذلك كله، فى اهتمام الاله الرحيم بعباده المتعبين المثقلين بمشاكل الحياه، فاعطنى يا رب حسن النظر فى ما شكوت.

و انت- يا رب- الذى تنزل الرحمه على خلقك، لتستجيب لهم فى ما يسالونك، فتحسن صنيعك لحياتهم كلها فى كل مفرداتها، لانك المحسن الذى امتد احسانه الى كل مخلوقاته من خلال فيض نعمه التى لا تعد و لا تحصى، فى ما يغمرهم به من ذلك كله، فانلنى حلاوه الصنع فى ما سالت من حاجاتى و تطلعاتى فى الحياه، لاتذوق حلاوه لطفك التى تبدد عن روحى مراره متاعبى و همومى فى الحياه.

و انا الذى اعيش فى الشده فى حركه الضغوط التى يشتد ضغطها على، فهل تهب لى- يا رب- الفرج الهنى‏ء الذى يمنحنى هناءه الفرج بعد الشده؟!

و انا الذى تحاصرنى الدروب الضيقه و تغلق عنى كل مخارجها، فهل تجعل لى من عندك مخرجا سريعا حتى لا اعيش طويلا فى مضائق الالام؟!

انى اتوسل اليك ان تهب لى الفرج من عندك، و ان تجعل لى المخرج حيث لا مخرج بعيدا عن ارادتك و قدرتك.