ترجمه:
خدايا اين ماه را از عبادت ما سرشار كن و اوقات آن را بطاعت آراسته گردان و روزها ما را به روزه يارى كن و شب به نماز و زارى و لابه و نياز و خوارى پيش تو اعانت فرما چنانكه هيچ روز گواه بر غفلت ما نباشد و هيچ شب شاهد تقصير ما نگردد.

الزمن شاهد حى:

.. و يعود الانسان المومن الى نفسه، و الى هذا الشهر الذى جعله الله فرصه له للتعبئه الروحيه المنطلقه من خلال الاقبال على الله و الانفتاح على عبادته.. و لهذا فانه يبتهل الى الله و يستعين به على ان يجعله مشحونا بعبادته اياه، فلا يخلو وقت فيه من اوضاع العباده الخاشعه، و ان يزين اوقاته بطاعته له، فى كل ما امر به او نهى عنه، فان الطاعه هى التى تمنح الزمن اشراقه و حسنه و زينته، فى المعنى العميق لهذه الكلمات.. و ان يعينه على صيامه فى النهار و قيامه فى الليل، باعتبار ان ذلك هو مظهر الطاعه، و عنوان العباده، و لا سيما الصلاه التى تمثل العباده المتحركه المتنوعه فى شكلها و مضمونها، و روحها المتمثل فى الخشوع و الخضوع و الذله بين يدى الله.. و بذلك يكون الزمن هو الشاهد الحى الذى يشهد له امام الله بانه لم يغفل فى نهاره، و لم يفرط فى ليله، بل قام بواجبه كما يريد الله له فى ذلك كله.