ترجمه: پروردگارا! درود بر محمد و آل او فرست درودى كه از رضاى تو بيشتر باشد و با بقاى تو پيوندد و مانند سخنان تو بىپايان بود.
شرح:
و لتكن فريده مميزه تخصه بها من حيث هو اهل لها، باقيه الى ما لا نهايه، متجاوزه لمواقع رضوانك و لا نفاد لها، كما هى كلماتك المتجدده ابدا التى لا تزول و لا تنتهى،
احاديث مرتبط:
مراد از «تمام نگشتن كلمات الهى».
عن الصادق عليهالسلام: فى معنى عدم نفاد الكلمات: ان كلام الله عز و جل ليس له آخر و لا غايه و لا ينقطع ابدا.
تفسير على بن ابراهيم القمى، ج 2، ص 46
آيات مرتبط:
فانى و نيست نشدن كلمات الهى:
وَ لَوْ أَنَّ ما فِي الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلامٌ وَ الْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ ما نَفِدَتْ كَلِماتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (و اگر آنچه درخت در زمين است قلم باشد و دريا را هفت درياى ديگر به يارى آيد، سخنان خدا پايان نپذيرد. قطعاً خداست كه شكستناپذير حكيم است.) قرآن كريم، سوره مباركه لقمان (31)، آيه 27.
فانى و نيست نشدن كلمات الهى:
قُلْ لَوْ كانَ الْبَحْرُ مِداداً لِكَلِماتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ كَلِماتُ رَبِّي وَ لَوْ جِئْنا بِمِثْلِهِ مَدَداً (بگو: «اگر دريا براى كلمات پروردگارم مركّب شود، پيش از آنكه كلمات پروردگارم پايان پذيرد، قطعاً دريا پايان مىيابد، هر چند نظيرش را به مدد [آن] بياوريم.») قرآن كريم، سوره مباركه الكهف (18)، آيه 109.