و ها انذا- يا رب- اقصدك بالوفاده الى ساحه رحمتك، و اسالك ان تحسن الى بالعطاء، لا عيش وعى المعرفه بك من خلال فيض لطفك الذى تغدقه على فكرى و روحى فى انفتاحى الواسع عليك، فاننى عندما اسالك حسن العطاء فاننى لا افكر بالعطاء المادى فحسب، بل افكر بالعطاء الفكرى و الروحى و العملى فى ما يمكن ان تفتحه لى من نوافذ الفكر و الروح و الحياه على ساحه حكمك و عظمتك.

فهل اطمع- يا رب- ان تسمع نجواى فى كل آهاتها و ابتهالاتها و مشاعرها، و تستجيب دعائى فى كل حاجاتى و تطلعاتى فى مساله السعاده فى الدنيا و الاخره.. و هل آمل- يا رب- بان احصل منك على ان تجعل خاتمه يومى هذا خاتمه خير و نجاح بدلا من ان تكون خاتمه شر و خيبه و فشل؟

و هل افكر بان تنفتح برحمتك على مسالتى لا جد لديك الاستجابه لكل ما سالتك ، فلا تجابهنى بالرد و الحرمان.. و هل اجد فى منصرفى عن موقفى هذا- بعد انقطاعى اليك و اتجاهى نحوك- الاكرام و الرعايه ليكون منصرفى من عندك محفوفا بالكرامه؟ و هل اجد لديك مثل ذلك فى رجوعى اليك، كلما احسست بالرغبه فى العوده الى ساحه عبادتك، و الحصول على السعاده فى كرامتك و رعايتك..

اننى اطمع فى لطفك و عطفك فى سماع نجواى و استجابه دعائى و نجاح مسالتى و قضاء حاجتى، و الانفتاح على بالكرامه فى منصر فى و منقلبى، لانك لا تضيق بما تريد فلا يشق عليك شى‏ء منه، و لا انت عاجز عما تسال من قضايا الناس و حوائجهم، و انت على كل شى‏ء قدير، فكل الاشياء تنحنى امام قدرتك و كل الصعاب تتحطم امام ارادتك مما سالك السائلون او رغب اليك الراغبون.

و نحن- يا رب- فى ما نتطلع اليه من حول او قوه، فى ساحات ضعفنا، لا نتطلع الى قوه ذاتيه فى وجودنا و لا الى قدره انسانيه فى كياننا بل نتطلع الى حولك و قوتك فى ما تهبنا- فى اجسادنا- من حياه و فى ما تهبنا فى حركتنا من قوه، و فى ما تمنحنا فى وجودنا من قدره.. يا ربنا العلى فى مجدك العظيم فى شانك.