الدعاء هو سلاح المومن وعدته:



يا رب، انا هنا عبدك المذنب الواقف ابدا بين عدلك و عفوك، فقد جئتك من خلال الباب الذى فتحته لى باوسع ما انطلقت فيه رحمتك، و هو باب الدعاء الذى اردت لخلقك، بالامر تاره، و بالتحبب اخرى، ان يقدموا اليك فيه كل آمالهم و آلامهم، و كل قضاياهم و شوونهم، فى كل ما يثيرونه فى انفسهم من الرغبات و ما يخافونه من المشاكل، حتى انك فتحت لهم باب الحديث معك عن احاسيسهم و مشاعرهم فى وجدانهم الروحى و العاطفى، ليشعروا بانك حبيبهم الذى يفيضون معه فى النجوى، كما يفيض الحبيب من مشاعره القلبيه لحبيبه، و انك صديقهم الذى ياتمنونه على اسرارهم، و انك ربهم الذى يربى لهم كل حياتهم فى اجسادهم و ارواحهم، و سيدهم الذى يرجعون اليه فى كل امورهم، و انك كل شى‏ء فى حركه وجودهم، كما كنت انت السر الكامن وراء هذا الوجود.

و حدثتهم- فى كتابك العزيز- عن قربك اليهم و الى كل همومهم و اهتماماتهم، و لست بعيدا عنها و عن استجابتك لهم فى ما يدعونك فيه و له، و اكدت ذلك فى اكثر من آيه، و عن ان هذه الاجابه لا تختلف فى مضمونها بين ان يكون من شوون الدنيا فى ما يحقق من شروط السلامه للحياه، و من شوون الاخره فى ما يودى اليه من النجاه من الهلاك.

و لذلك رجعت اليك بعد رحله طويله ابتعدت فيها عنك، و اقبلت عليك بعد وقت طويل من الادبار عنك، و اخلصت اليك بعد تجربه طويله من الانحراف انحرفت فيها عنك، لامتثل امرك لى و لكل عبادك بالدعاء لك، و لا طلب منك تنجيز و عدك فى الاجابه.