بر پشت حمل كردن بار سنگين گناه:
قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقاءِ اللَّهِ حَتَّى إِذا جاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قالُوا يا حَسْرَتَنا عَلى ما فَرَّطْنا فِيها وَ هُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزارَهُمْ عَلى ظُهُورِهِمْ أَلا ساءَ ما يَزِرُونَ
(كسانى كه لقاى الهى را دروغ انگاشتند قطعاً زيان ديدند. تا آنگاه كه قيامت بناگاه بر آنان دررسد، مى‏گويند: «اى دريغ بر ما، بر آنچه درباره‏ى آن كوتاهى كرديم.» و آنان بار سنگين گناهانشان را به دوش مى‏كشند. چه بد است بارى كه مى‏كشند.)
قرآن كريم، سوره مباركه الانعام (6)، آيه 31.