ترجمه: خدايا درود بر محمد و آل او فرست و مرا و همه مردان و زنان مومن را از اينها در پناه خود حفظ كن برحمتك يا ارحم الراحمين.
شرح:
اللهم صل على محمد و آله، و اعذنى من كل ذلك برحمتك و جميع المومنين و المومنات، يا ارحم الراحمين.
اللهم اننى لا افكر بنفسى عندما افكر بكل هذه الاشياء المتصله بخط التوازن فى الايمان و الحركه و الحياه، بما يرتبط بالقرب من مواقع رضاك و البعد عن مواقع سخطك، لانى لا اعيش ذاتيتى الشخصيه فى الدائره الفرديه بعيدا عن اهتمامات المجتمع الذى انتمى اليه، لانك علمتنا- يا رب- ان تكون اهتماماتنا شامله لكل آفاق المسلمين، و عرفتنا- فى حديث رسولك محمد (ص)-«من اصبح لا يهتم بامور المسلمين فليس بمسلم»، و نحن لا نفرق- فى و عينا للخط الرسالى- بين الامور التى تتصل بسلامتهم من العدو الخارجى او من العدو الداخلى، فى تحديات الكفر و الانحراف و الضلال، لذلك فاننا نستعيذ بك من كل ما قدمناه بين يديك لتعيذنا من ذلك كله، و لتعيذ المومنين و المومنات منه، ليكون مجتمعنا الايمانى هو المجتمع الذى لا يقترب منه الضلال، و لا يعيش فيه الانحراف و لا يتحرك فى داخله الاهتزاز، ليبقى فى اجواء الحق و الاستقامه و الطمانينه الفكريه و الروحيه و العمليه من خلال هداك و لا شىء غير هداك، يا ارحم الراحمين.
احاديث مرتبط:
تعميم در دعا و تاثير آن در اجابت دعا.
عن ابىعبدالله عليهالسلام: اذا دعا احدكم فليعمم فانه اوجب للدعاء.
الكافى، ج 2، ص 487، ح 1
پافشارى بر گناه.
قال الصادق عليهالسلام: لا صغيره مع الاصرار و لا كبيره مع الاستغفار. (حضرت صادق عليهالسلام فرمود: با اصرار و پافشارى بر گناه صغيره معنا ندارد، و با طلب مغفرت از حضرت حق كبيرهاى بر جا نماند.) كافى، ج 3، ص 395
در معناى اصرار بر گناه.
قال الباقر عليهالسلام: «و لم يصروا على ما فعلوا و هم يعلمون» قال. الاصرار هو ان يذنب الذنب فلا يستغفر الله و لا يحدث نفسه بتوبه، فذلك الاصرار. (حضرت باقر عليهالسلام در توضيح كريمهى «و لم يصروا» در سورهى آل عمران آيهى 135 فرمودند: اصرار بر گناه اين است كه كسى گناهى كند و از خداوند آمرزش نخواهد و همچنين در انديشهى توبه و بازگشت به حق هم نباشد، اين است اصرار ورزيدن بر گناه.) كافى، ج 3، ص 395
اصرار بر گناه و عدم قبولى طاعت.
قال الصادق عليهالسلام: لا و الله لا يقبل الله شيئا من طاعته على الاصرار على شىء من معاصيه. (ابوبصير مىگويد: از حضرت صادق عليهالسلام شنيدم: نه، به خدا سوگند كه خدا هيچ طاعتى را با اصرار بر هر گناهى كه باشد قبول نكند.) كافى، ج 3، ص 395
وقت توبه تا رسيدن جان به حنجره.
روى عن الباقر عليهالسلام او الصادق عليهالسلام: ان آدم عليهالسلام قال: يا رب، سلطت على الشيطان و اجريته مجرى الدم منى، فاجعل لى شيئا اصرف كيده عنى. قال: يا آدم قد جعلت لك ان من هم من ذريتك بسيئه لم يكتب عليه، و من هم منهم بحسنه و لم يعملها كتبت له حسنه، فان عملها كتبت له عشره. قال: يا رب زدنى. قال: يا آدم، قد جعلت لك ان من عمل منهم بسيئه ثم استغفر غفرت له. قال: يا رب زدنى. قال: قد جعلت لهم التوبه- او بسطت لهم التوبه- حتى تبلغ النفس الحنجره. قال: يا رب حسبى. (ابن ابىعمير از حضرت باقر يا امام صادق عليهماالسلام روايت مىكند: آدم به حضرت حق عرضه داشت: الهى، شيطان را به من راه دادى تا جائى كه همچون خون بتواند در تمام شئون حيات من جريان داشته باشد، چيزى براى من قرار ده كه بتوانم حيلهى او را از خود برطرف كنم. خطاب رسيد اين واقعيت را برايت قرار دادم كه اگر كسى از فرزندانت تصميم بر بدى گرفت در پروندهاش نوشته نشود، و چون بر خوبى نيت كرد و آن را به عمل نياورد يك حسنه برايش ثبت شود، و چون به اجرا گذاشت ده حسنه. عرضه داشت: الهى بر من بيفزا. خطاب رسيد: اگر از ذريهات گناهى سر زد سپس توبه كرد او را مىبخشم. آدم درخواست عنايت بيشتر كرد، پاسخ آمد: براى تمام آنان توبه قرار دادم و وقت توبه را تا رسيدن جان به حنجره مقرر كردم. عرضه داشت: الهى مرا كفايت مىكند.) كافى، ج 2، ص 440. بحارالانوار، ج 71، ص 248
خشنودى خدا از توبه بندگان.
عن الباقر عليهالسلام: ان الله اشد فرحا بتوبه عبده من رجل اظل راحلته و مزاده فى ليله ظلماء فوجدها، فالله اشد فرحا بتوبه عبده من ذلك الرجل براحلته.