و اشهد يا رب لرسولك محمد (ص) بالرساله التى ارسلته بها رحمه للعالمين من خلال اخلاصه فى عبوديته لك، فكان بذلك الجدير بان تختاره من بين خلقك، مبلغا و رسولا و مبشرا و نذيرا و حجه على خلقك، فادى ما حملته من رسالتك فبلغها افضل ابلاغ، و اجهد نفسه فى ايصالها الى اكبر قدر ممكن من الناس، و نصح لامته فى كل ما يحقق لها السعاده فى الدنيا و الاخره، فوجهها الى الاخذ بالحق كله، و الترك للباطل كله، و السير فى خط طاعتك نحو مواقع رضاك من خلال الالتزام بامرك و نهيك، و انفتح على كل قضاياهم بالراى السديد و التوجيه الحكيم، حتى لا يخطئوا فى موقف، و لا ينحرفوا فى طريق، لتكون حياتهم سائره فى خط الصواب و الاستقامه فى الخط الذى يوصل اليك.

و تلك هى مهمه الانبياء فى دورهم الرسالى فى توعيه الناس بما يصلح امورهم و يبعدهم عما يفسدها، فليس الدين حاجه ذهنيه و روحيه من خلال فكره و ايحاءاته فى الوجود الذاتى التجريدى للانسان فى الحياه، بل هو، الى جانب ذلك، حاجه عمليه وجوديه تتصل بالقضايا الحيويه فى كل كيانه، لان الله جعل الرساله حلا لمشاكل الانسان لتكون عقلا من الخارج بالاضافه الى العقل الذى هو رسول من الداخل.

و ان الله يختار انبياءه من خيره عباده من خلال الروح المنفتحه على الله و على الانسان بالنصيحه و الاخلاص و الذوبان فى الرساله فى مضمونها الالهى و فى معناها الانسانى.

و قد كان محمد رسول‏الله، الانسان الرسول الذى اعطى انسانيته لرسالته، و حرك رسالته فى امته، و اطلق كل وجوده من اجل الوصول بالناس الى كل ما يرفع مستواهم الفكرى و الروحى و المادى و يحقق لهم السعاده فى الدنيا و الاخره.